តារាងមាតិកា
ខគម្ពីរអំពីការគប់ដុំថ្មរហូតដល់ស្លាប់
ការគប់ដុំថ្មគឺជាទម្រង់នៃការដាក់ទោសទណ្ឌ ហើយវានៅតែត្រូវបានប្រើប្រាស់សព្វថ្ងៃនេះនៅកន្លែងខ្លះ។ ខណៈពេលដែលរឿងដូចជាកុមារដែលបះបោរ និងជាប់ពាក់ព័ន្ធនឹងអំពើអាបធ្មប់នៅតែជាអំពើបាប យើងមិនត្រូវគប់ដុំថ្មសម្លាប់អ្នកដទៃឡើយ ព្រោះយើងស្ថិតនៅក្រោមកិច្ចសន្យាថ្មី។
ខណៈពេលដែលការគប់ដុំថ្មមើលទៅហាក់ដូចជាធ្ងន់ធ្ងរ វាបានជួយការពារឧក្រិដ្ឋកម្ម និងអំពើអាក្រក់ជាច្រើន។ ទោសប្រហារជីវិតត្រូវបានបង្កើតឡើងដោយព្រះ ហើយរដ្ឋាភិបាលមានសិទ្ធិអំណាចដើម្បីកំណត់ថានៅពេលណាដែលត្រូវប្រើ។
ធ្វើការនៅថ្ងៃ ថ្ងៃសប្ប័ទ
1. និក្ខមនំ 31:15 ប្រាំមួយថ្ងៃអាចធ្វើការបាន; ប៉ុន្តែនៅថ្ងៃទីប្រាំពីរជាថ្ងៃសប្ប័ទ ជាថ្ងៃសប្ប័ទ ជាថ្ងៃវិសុទ្ធរបស់ព្រះអម្ចាស់។ អ្នកណាធ្វើកិច្ចការណាមួយនៅថ្ងៃសប្ប័ទ អ្នកនោះនឹងត្រូវស្លាប់ជាមិនខាន។
2. ជនគណនា 15:32-36 កាលជនជាតិអ៊ីស្រាអែលនៅក្នុងទីរហោស្ថាន ពួកគេបានឃើញបុរសម្នាក់ប្រមូលដំបងនៅថ្ងៃសប្ប័ទ។ អស់អ្នកដែលរកឃើញគាត់កំពុងប្រមូលដំបងនាំគាត់ទៅឯម៉ូសេ និងអើរ៉ុន និងក្រុមជំនុំទាំងអស់។ គេចាប់គាត់ដាក់ក្នុងមន្ទីរឃុំឃាំង ព្រោះមិនទាន់ដឹងច្បាស់ថាត្រូវធ្វើយ៉ាងណាចំពោះគាត់។ ព្រះអម្ចាស់មានព្រះបន្ទូលមកកាន់លោកម៉ូសេថា៖ «អ្នកនោះនឹងត្រូវប្រហារជីវិត។ ក្រុមជំនុំទាំងអស់នឹងគប់គាត់នឹងថ្មនៅខាងក្រៅជំរំ»។ ក្រុមជំនុំទាំងអស់នាំគាត់ទៅខាងក្រៅជំរំ ហើយគប់គប់នឹងថ្ម ដូចព្រះអម្ចាស់បានបង្គាប់មកលោកម៉ូសេ។
អាបធ្មប់
3. លេវីវិន័យ 20:27 “មនុស្សប្រុសស្រីក្នុងចំណោមអ្នករាល់គ្នា ដែលដើរតួជាអ្នកមធ្យម ឬអ្នកដែលពិគ្រោះនឹងវិញ្ញាណនៃមនុស្សស្លាប់ ត្រូវតែសម្លាប់ដោយគប់ដុំថ្ម។ ពួកគេមានទោសពីបទល្មើសដើមទុន»។
កូនដែលបះបោរ
4. ចោទិយកថា 21:18-21 បើអ្នកណាម្នាក់មានកូនប្រុសរឹងរូស ហើយបះបោរដែលមិនស្តាប់បង្គាប់ឪពុកម្តាយ ហើយមិនស្តាប់តាម ពេលគេប្រដៅគាត់ ឪពុកម្ដាយនឹងចាប់គាត់ទៅឯចាស់ទុំនៅមាត់ទ្វារក្រុង។ គេនឹងនិយាយទៅកាន់ចាស់ទុំថា៖ «កូនរបស់យើងនេះរឹងរូស ហើយបះបោរ។ គាត់នឹងមិនស្តាប់បង្គាប់យើងទេ។ គាត់ជាមនុស្សស្លេកស្លាំង និងជាមនុស្សប្រមឹក»។ ដូច្នេះ អ្នកក្រុងទាំងអស់នឹងយកដុំថ្មគប់សម្លាប់។ អ្នកត្រូវតែលុបបំបាត់អំពើអាក្រក់ចេញពីក្នុងចំណោមអ្នក។ ជនជាតិអ៊ីស្រាអែលទាំងមូលនឹងឮដំណឹងនេះ ហើយភ័យខ្លាច។
ការចាប់ពង្រត់
5. និក្ខមនំ 21:16 អ្នកណាដែលលួចមនុស្សទៅលក់ ហើយអ្នកណាដែលរកឃើញក្នុងកម្មសិទ្ធរបស់ខ្លួន អ្នកនោះនឹងត្រូវទទួលទោសប្រហារជីវិត។
ការស្រឡាញ់ភេទដូចគ្នា
6. លេវីវិន័យ 20:13 ប្រសិនបើបុរសប្រព្រឹត្តការស្រឡាញ់ភេទដូចគ្នា រួមរ័ក្សជាមួយបុរសផ្សេងដូចស្ត្រី នោះបុរសទាំងពីរនាក់បានប្រព្រឹត្តអំពើគួរស្អប់ខ្ពើម។ អ្នកទាំងពីរត្រូវកាត់ទោសប្រហារជីវិត ព្រោះពួកគេមានទោសធ្ងន់។ (ខគម្ពីរសេចក្ដីស្រឡាញ់ភេទដូចគ្នា)
ការប្រមាថព្រះជាម្ចាស់
សូមមើលផងដែរ: 30 ខគម្ពីរ Epic អំពីចាបនិងការព្រួយបារម្ភ (ព្រះឃើញអ្នក)7. លេវីវិន័យ 24:16 អ្នកណាដែលប្រមាថព្រះនាមរបស់ព្រះអម្ចាស់ នឹងត្រូវគប់ដុំថ្មសម្លាប់ដោយសហគមន៍អ៊ីស្រាអែលទាំងមូល។ . ជនជាតិអ៊ីស្រាអែលណាដែលកើតឬជនបរទេសក្នុងចំណោមអ្នករាល់គ្នាដែលប្រមាថព្រះនាមព្រះយេហូវ៉ាត្រូវទទួលទោសប្រហារជីវិត។
Bestiality
៨.និក្ខមនំ 22:19 អ្នកណាដែលនៅជាមួយសត្វនឹងត្រូវប្រហារជីវិត។
ការថ្វាយបង្គំរូបព្រះ
9. លេវីវិន័យ 20:2 ចូរនិយាយទៅកាន់ជនជាតិអ៊ីស្រាអែលថាៈ ជនជាតិអ៊ីស្រាអែល ឬជនបរទេសណាដែលរស់នៅក្នុងប្រទេសអ៊ីស្រាអែល ដែលបានបូជាកូនរបស់គាត់ចំពោះម៉ូលេក នឹងត្រូវដាក់។ ដល់ស្លាប់។ សមាជិកសហគមន៍ត្រូវគប់ដុំថ្ម។
អំពើផិតក្បត់
10. លេវីវិន័យ 20:10 ប្រសិនបើបុរសផិតក្បត់ជាមួយប្រពន្ធអ្នកជិតខាង ទាំងអ្នកផិតក្បត់ និងអ្នកផិតក្បត់នឹងត្រូវទទួលទោសប្រហារជីវិត។
ឃាតកម្ម
11. លេវីវិន័យ 24:17-20 អ្នកណាដែលយកជីវិតអ្នកដទៃត្រូវតែស្លាប់។ អ្នកណាដែលសម្លាប់សត្វរបស់អ្នកដទៃត្រូវបង់ប្រាក់ពេញមួយជីវិតសម្រាប់សត្វដែលត្រូវបានសម្លាប់។ អ្នកណាដែលធ្វើឲ្យអ្នកដទៃរងរបួសត្រូវតែទទួលយកតាមការរងរបួសដោយមានការបាក់ឆ្អឹងភ្នែក បាក់ភ្នែក ធ្មេញសម្រាប់ធ្មេញ។ អ្វីដែលអ្នកណាធ្វើឱ្យអ្នកដទៃរងរបួសត្រូវសងវិញដោយចិត្តសប្បុរស។
ឧទាហរណ៍ក្នុងព្រះគម្ពីរ
12. កិច្ចការ 7:58-60 បានទាញគាត់ចេញពីទីក្រុង ហើយចាប់ផ្តើមគប់គាត់។ នៅពេលនោះ សាក្សីដាក់អាវនៅជើងយុវជនម្នាក់ឈ្មោះសូល។ ពេលដែលគេគប់គាត់ ស្ទេផានបានអធិស្ឋានថា៖ «ព្រះអម្ចាស់យេស៊ូ សូមទទួលវិញ្ញាណរបស់ខ្ញុំ»។ បន្ទាប់មក គាត់លុតជង្គង់ ហើយស្រែកឡើងថា៖ «លោកម្ចាស់ សូមកុំប្រកាន់អំពើបាបនេះប្រឆាំងនឹងពួកគេ»។ ពេលគាត់និយាយដូច្នេះ គាត់ក៏ដេកលក់។
13. ហេព្រើរ ១១:៣៧-៣៨ ពួកគេត្រូវបានសម្លាប់ដោយការគប់ដុំថ្ម។ ពួកគេត្រូវបានគេកាត់ជាពីរ។ ពួកគេត្រូវបានសម្លាប់ដោយដាវ។ ពួកគេដើរលេងក្នុងស្បែកចៀម និងស្បែកពពែ ទុរគត បៀតបៀន និងធ្វើបាបពិភពលោកមិនសមនឹងពួកគេឡើយ។ ពួកគេបានវង្វេងនៅក្នុងវាលខ្សាច់ និងភ្នំ រស់នៅក្នុងរូងភ្នំ និងក្នុងរន្ធនៅក្នុងដី។
14. យ៉ូហាន 10:32-33 ប៉ុន្តែ ព្រះយេស៊ូមានព្រះបន្ទូលទៅគេថា៖ «ខ្ញុំបានបង្ហាញអ្នករាល់គ្នានូវការល្អជាច្រើនពីព្រះបិតា។ តើអ្នកយកដុំថ្មមកគប់ខ្ញុំដោយសារអ្វី?» ពួកគេឆ្លើយថា៖ «យើងមិនមែនគប់ដុំថ្មអ្នករាល់គ្នាដើម្បីធ្វើការល្អទេ ប៉ុន្តែសម្រាប់ការប្រមាថព្រោះអ្នកជាមនុស្សដែលអះអាងថាជាព្រះ»។
15. ពង្សាវតារក្សត្រទី១ 12:18 ស្តេចរេហូបោមបានចាត់អ័ដូនីរ៉ាម ដែលទទួលបន្ទុកលើកម្លាំងពលកម្ម ឱ្យមកដើម្បីស្តារសណ្តាប់ធ្នាប់ឡើងវិញ ប៉ុន្តែប្រជាជនអ៊ីស្រាអែលបានយកដុំថ្មគប់សម្លាប់គាត់។ ពេលដំណឹងនេះដល់ស្តេចរេហូបោម គាត់ក៏លោតចូលរទេះចំបាំងយ៉ាងលឿន ហើយរត់ទៅក្រុងយេរូសាឡិម។
ប្រាក់រង្វាន់
រ៉ូម 3:23-25 សម្រាប់មនុស្សទាំងអស់បានប្រព្រឹត្តអំពើបាប ហើយខ្វះសិរីរុងរឿងរបស់ព្រះ ហើយត្រូវបានរាប់ជាសុចរិតដោយសារព្រះគុណរបស់ទ្រង់ជាអំណោយ តាមរយៈ ការប្រោសលោះដែលមានក្នុងព្រះគ្រីស្ទយេស៊ូវ ដែលព្រះបានដាក់ទុកជាការលោះដោយលោហិតរបស់ទ្រង់ ដើម្បីនឹងទទួលដោយសេចក្ដីជំនឿ។ នេះគឺដើម្បីបង្ហាញពីសេចក្ដីសុចរិតរបស់ព្រះ ពីព្រោះក្នុងការអត់ធ្មត់របស់ព្រះទ្រង់បានឆ្លងផុតពីអំពើបាបពីមុនមក។
សូមមើលផងដែរ: ២២ ការលើកទឹកចិត្ដខគម្ពីរសម្រាប់ថ្ងៃអាក្រក់