Inhoudsopgave
De Rooms-Katholieke Kerk en de Oosters-Orthodoxe Kerk hebben een lange geschiedenis en veel gedeelde leerstellingen en tradities. Beide kerken hebben echter belangrijke verschillen met elkaar en nog grotere verschillen met de evangelische kerken.
Geschiedenis van de rooms-katholieke kerk en de oosters-orthodoxen
De rooms-katholieken en de oosters-orthodoxen waren oorspronkelijk één kerk en maakten aanspraak op de "apostolische lijn van opvolging" van Petrus via de bisschoppen (of pausen). De kerk werd geleid door vijf patriarchen in Rome, Constantinopel, Alexandrië, Antiochië en Jeruzalem. De patriarch (of paus) van Rome had gezag over de andere vier patriarchen.
Alexandrië, Antiochië en Jeruzalem vielen allemaal ten prooi aan de verovering door de moslims in het begin van de jaren 600, waardoor Constantinopel en Rome overbleven als de twee belangrijkste leiders van het christendom, met een rivaliteit tussen de patriarch van Constantinopel en de paus van Rome.
De oosterse kerk (Constantinopel) en de westerse kerk (Rome) waren het oneens over doctrinaire kwesties. Rome zei dat ongezuurd brood (zoals Pesach-brood) moest worden gebruikt voor de communie, maar het Oosten gebruikte gezuurd brood om de verrezen Christus voor te stellen. Zij betwistten wijzigingen in de formulering van de geloofsbelijdenis van Nicea en de vraag of priesters ongehuwd en celibatair moesten zijn.
Het grote schisma van 1054 na Christus
Deze verdeeldheid en rivaliteit leidden ertoe dat de paus van Rome de patriarch van Constantinopel excommuniceerde, waarna de patriarch prompt de paus excommuniceerde. De rooms-katholieke kerk en de oosters-orthodoxe kerk scheidden zich in 1054. De oosters-orthodoxe kerk erkende niet langer het gezag van de Romeinse paus om over hen te heersen.
Hiërarchie van de twee kerken
Oosters-orthodoxe (orthodox-katholieke) hiërarchie
De meeste mensen die behoren tot de Oosters-orthodoxe kerken wonen in Oost-Europa, Rusland, het Midden-Oosten en Noord-Afrika, met 220 miljoen gedoopte leden. Ze zijn verdeeld in regionale groepen (patriarchaten), die ofwel autocefale - met een eigen leider, of autonoom - zelfbestuur. Ze delen allemaal dezelfde basisleer.
De grootste regionale groep is de Grieks-orthodoxe kerk , die Griekenland, de Balkan, Albanië, het Midden-Oosten en de Griekse diaspora in Noord-Amerika, Europa en Australië omvat. De Russisch-orthodoxe kerk omvat de voormalige Sovjet-Unie, China en Japan (hoewel de orthodoxe kerk in sommige voormalige Sovjetlanden, zoals Oekraïne, zichzelf nu als onafhankelijk beschouwt).
De Oosters-Orthodoxe Kerk staat vanwege theologische verschillen los van de Oosters-Orthodoxe Kerk, hoewel zij veel gemeen hebben.
De oosters-orthodoxe kerk heeft niet één autoriteit (zoals de Romeinse paus) die de macht over hen heeft. Elke regionale groep heeft zijn eigen bisschop en heilige synode, die de administratieve leiding heeft en de praktijken en tradities van de orthodoxe kerk in stand houdt. Elke bisschop heeft hetzelfde gezag als bisschoppen in andere synodes (gebieden). De orthodoxe kerk is als een confederatie vanregionale groepen zonder een centrale regerende persoon of organisatie.
Rooms-Katholieke Hiërarchie
De rooms-katholieke kerk heeft wereldwijd 1,3 miljard gedoopte leden, voornamelijk in Zuid-Amerika, Noord-Amerika, Zuid-Europa en zuidelijk Afrika. De kerk is ook sterk vertegenwoordigd in Azië en Australië.
De rooms-katholieke kerk heeft een wereldwijde hiërarchie, met de paus in Rome als hoogste leider. Onder de paus staat het College van Kardinalen, dat de paus adviseert en een nieuwe paus kiest wanneer de huidige paus overlijdt.
Vervolgens zijn er de aartsbisschoppen die regio's over de hele wereld besturen, en onder hen de plaatselijke bisschoppen die over de pastoors in elke gemeenschap waken.
Paus (en pauselijk primaat) versus patriarch
De Oecumenisch Patriarch van Constantinopel is de bisschop van Constantinopel, gelijk aan alle andere bisschoppen in de orthodoxe kerk maar met de eretitel van primus inter pares (eerste onder gelijken). De Oosters-Orthodoxe Kerk gelooft dat Jezus Christus het hoofd van hun kerk is.
Rooms-katholieken beschouwen de Bisschop van Rome (paus) als zijnde Pauselijk primaat - alle kardinalen, aartsbisschoppen en bisschoppen respecteren hem als de hoogste autoriteit in kerkregering en leer.
Doctrinele verschillen en overeenkomsten
De leer van de rechtvaardiging
Zowel de rooms-katholieke kerk als de oosters-orthodoxe kerk verwerpen de protestantse doctrine van rechtvaardiging door geloof alleen. De katholieke en orthodoxe kerken geloven dat verlossing een proces is.
Rooms-katholieken geloven dat verlossing begint met de doop (meestal in de kindertijd, door water op het hoofd te gieten of te sprenkelen) en wordt voortgezet door medewerking aan de genade door geloof, goede werken en het ontvangen van de sacramenten van de kerk (vooral het vormsel rond de achtste jaar, belijdenis van zonden en boete, en de heilige eucharistie of communie).
Oosters-orthodox geloven dat verlossing komt wanneer een persoon zijn wil en handelingen volledig in overeenstemming brengt met God. Het uiteindelijke doel is het bereiken van theosis - gelijkvormigheid en vereniging met God. "God werd mens zodat de mens God kon worden."
Zie ook: Het geloof van de pinksterbeweging en dat van de baptisten: (9 grote verschillen om te weten)De oosters-orthodoxe kerk gelooft dat de waterdoop (driemaal onderdompelen in water) een voorwaarde is voor verlossing. Kinderen worden gedoopt om hen te reinigen van de zonde die zij van hun ouders hebben geërfd en om hen een geestelijke wedergeboorte te geven. Net als de katholieken gelooft de orthodoxe kerk dat verlossing komt door het geloof. plus werken. De waterdoop van kleine kinderen begint de weg naar verlossing. Berouw, de Heilige Biecht en de Heilige Communie - samen met werken van barmhartigheid, gebed en geloof - vernieuwen de verlossing gedurende het hele leven van de persoon.
Heilige Geest (en Filioque-conflict)
Zowel de rooms-katholieke als de oosters-orthodoxe kerk geloven dat de Heilige Geest de derde Persoon van de Drie-eenheid is. De oosters-orthodoxe kerk gelooft echter dat de Heilige Geest voortkomt uit God de Vader alleen. Katholieken geloven dat de Heilige Geest van de Vader komt... samen met Jezus de Zoon.
De Geloofsbelijdenis van Nicea Toen het voor het eerst werd geschreven in 325 na Christus, stond er "Ik geloof ... in de Heilige Geest". In 381 na Christus werd het veranderd in "de Heilige Geest". afkomstig van de Vader ." Later, in 1014 na Christus, liet paus Benedictus VIII de geloofsbelijdenis van Nicea voorzien van de zinsnede "de Heilige Geest die van de Vader uitgaat". en de Zoon "gezongen tijdens de mis in Rome.
De rooms-katholieken aanvaardden deze versie van het credo, maar de oosters-orthodoxe kerk geloofde " voortkomend uit de Zoon" impliceerde dat de Heilige Geest door Jezus was geschapen. Dit werd bekend als De Filioque Controverse. In het Latijn, filioque betekent kind, dus de controverse was of de Jezus een voortbrenger was van de Heilige Geest. De Filioque Controverse was een belangrijke oorzaak van de 1054 Schisma tussen de rooms-katholieke en oosters-orthodoxe kerken.
Grace
De Oosters-Orthodoxe Kerk heeft een mystieke benadering van genade, geloven dat Gods natuur verschilt van zijn "energieën" in de zin dat de zon verschilt van de energie die zij voortbrengt. Dit onderscheid tussen de natuur van God en zijn energieën is fundamenteel voor het orthodoxe concept van genade.
De orthodoxen geloven dat "deelhebben aan de goddelijke natuur" (2 Petrus 1:4) betekent dat wij door genade verenigd zijn met God in zijn krachten, maar dat onze natuur dat niet is. niet Gods natuur wordt - onze natuur blijft menselijk.
De orthodoxen geloven dat genade de energieën van God zelf zijn. Vóór de doop beweegt Gods genade een persoon naar het goede door externe invloed, terwijl Satan zich in het hart bevindt. Na de doop komt "doopgenade" (de Heilige Geest) het hart binnen en beïnvloedt het van binnenuit, terwijl de duivel erbuiten zweeft.
Genade kan werken op een persoon die niet gedoopt is in de orthodoxe kerk, evenals binnen een persoon die in de orthodoxe kerk gedoopt is. Zij zouden zeggen dat iemand als Moeder Theresa diep gemotiveerd was door haar liefde voor God, afkomstig van de externe invloed van de Geest. Omdat zij niet in de oosters-orthodoxe kerk gedoopt was, zouden zij zeggen dat de genade van de Heilige Geest haar extern beïnvloedde, niet van binnenuit.
De definitie van de rooms-katholieke kerk van genade, is volgens de katholieke catechismus: "gunst, de gratis en onverdiende hulp die God ons geeft om te beantwoorden aan zijn oproep om kinderen van God te worden, adoptiezonen, deelgenoten van de goddelijke natuur en van het eeuwige leven."
Katholieken geloven dat genade wordt ontvangen wanneer zij deelnemen aan de sacramenten, gebeden, goede werken en de leer van Gods Woord. Genade geneest van zonde en heiligt. De catechismus leert dat God genade initieert en vervolgens samenwerkt met de vrije wil van de mens om goede werken voort te brengen. Genade verenigt ons met Christus in actieve liefde.
Wanneer zij door de bediening van de Heilige Geest van genade worden getrokken, kunnen mensen met God samenwerken en de genade van rechtvaardiging ontvangen. De genade kan echter worden weerstaan vanwege de vrije wil.
Katholieken geloven zaligmakende genade is een voortdurende uitstorting van genade die de persoon die ze ontvangt aangenaam maakt voor God door iemand in staat te stellen zijn daden te laten leiden door Gods liefde. Heiligmakende genade is blijvend, tenzij een katholiek willens en wetens een doodzonde begaat en zijn aangenomen zoonschap verliest. Een katholiek kan weer in genade worden hersteld door doodzonden te belijden aan een priester en boete te doen.
De enige ware kerk van Christus
De Oosters-Orthodoxe Kerk gelooft dat het de ene, heilige, katholieke en apostolische kerk Zij verwerpen het idee dat de orthodoxe kerk slechts een tak of uitdrukking van het christendom is. "Orthodox" betekent "ware aanbidding" en de orthodoxe kerk gelooft dat zij het ware geloof van de onverdeelde kerk hebben behouden als het enige overblijfsel van de ware kerk. De oosters-orthodoxe kerk gelooft dat zij als de "ware kerk" zijn doorgegaan tijdens het Grote Schisma van1054.
Zie ook: Verandert God Zijn gedachten in de Bijbel? (5 belangrijke waarheden)De rooms-katholieke kerk gelooft ook dat het de één ware kerk - de enige door Christus gestichte kerk en de voortdurende aanwezigheid van Jezus op aarde. Het Vierde Lateraanse Concilie van 1215 na Christus verklaarde: "Er is één universele Kerk van de gelovigen, waarbuiten absoluut geen heil mogelijk is."
Het Tweede Vaticaans Concilie (1962-65) erkende echter dat de katholieke kerk "verbonden" is met gedoopte christenen (orthodoxen of protestanten), die zij "afgescheiden broeders" noemen, "hoewel zij het geloof niet in zijn geheel belijden". Zij beschouwen de leden van de oosters-orthodoxe kerk als "onvolmaakte, zij het niet volledige" leden van de katholieke kerk.
Zonden opbiechten
Rooms-katholieken gaan naar hun priester om hun zonden op te biechten en "absolutie" of vergeving van hun zonden te ontvangen. De priester zal vaak een "boetedoening" opleggen om het berouw en de vergeving te verinnerlijken - zoals het herhalen van het "Weesgegroet"-gebed of het doen van vriendelijke daden voor iemand tegen wie ze gezondigd hebben. Biechten en boete doen is een sacrament in de katholieke kerk, noodzakelijk om in het geloof te blijven. Katholieken zijnaangemoedigd om vaak te gaan biechten - als ze sterven zonder een "doodzonde" op te biechten, gaan ze naar de hel.
Grieks Orthodox geloven ook dat ze hun zonden aan God moeten opbiechten tegenover een "geestelijke gids" (meestal een priester, maar het kan ook elke man of vrouw zijn die zorgvuldig is uitgekozen en gezegend om de biecht te horen). Na de biecht laat de berouwvolle persoon de pastoor het gebed van absolutie over hem uitspreken. De zonde wordt niet beschouwd als een smet op de ziel die bestraft moet worden, maar als een fout die de mogelijkheid biedt omgroeien als persoon en in het geloof. Soms is een boetedoening nodig, maar die is bedoeld om een dieper inzicht te krijgen in de fout en hoe die te genezen.
De leer van de onbevlekte ontvangenis
Rooms-katholieken geloven in de onbevlekte ontvangenis: het idee dat Maria, de moeder van Jezus, vrij was van de erfzonde toen zij werd verwekt. Zij geloven ook dat zij tijdens haar hele leven maagd en zondeloos bleef. Het idee van de onbevlekte ontvangenis is een relatief nieuwe theologie, die in 1854 een officieel dogma werd.
De Oosters Orthodoxe Kerk gelooft niet in de onbevlekte ontvangenis, noemde het een "Romeinse nieuwigheid", omdat het een katholieke leer was die opgang maakte na de scheiding tussen de katholieken en de orthodoxen. De oosters-orthodoxe kerk gelooft wel dat Maria tijdens haar leven maagd bleef. Zij vereren haar en verwijzen naar haar als Theotokos - de geboortegever van God.
Geschriften en boeken
Zowel rooms-katholieken als oosters-orthodoxen hebben de Apocriefe boeken in hun Oude Testament: 1 en 2 Makkabeeën, Tobit, Judith, Sirach, Wijsheid en Baruch. Deze zeven boeken staan niet in de Bijbels die de meeste protestanten gebruiken. Oosters-orthodoxen hebben ook een klein aantal geschriften uit de Septuagint die niet in de katholieke Bijbels staan, maar dat wordt niet beschouwd als een groot probleem tussen de kerken.
De Oosters-Orthodoxe Kerk gelooft dat de Bijbel een verbale icoon van Christus is, die de fundamentele waarheden van het geloof bevat. Zij geloven dat deze waarheden door Christus en de Heilige Geest zijn geopenbaard aan goddelijk geïnspireerde menselijke schrijvers. De Bijbel is de primaire en gezaghebbende bron voor de heilige traditie en de basis voor onderwijs en geloof.
De rooms-katholieke kerk gelooft dat de Bijbel is geschreven door mensen, geïnspireerd door de Heilige Geest, zonder fouten en gezaghebbend voor leven en leer.
Noch de orthodoxe, noch de rooms-katholieke kerk geloven dat de Bijbel de alleen autoriteit voor geloof en praktijk Katholieken en orthodoxen geloven dat de tradities, leringen en geloofsbelijdenissen van de kerk, overgeleverd door kerkvaders en heiligen, evenveel gezag hebben als de Bijbel.
Celibaat
In de Rooms-Katholieke Kerk Alleen ongehuwde, celibataire mannen kunnen tot priester worden gewijd. De kerk gelooft dat het celibaat een speciale gave van God is, naar het voorbeeld van Jezus, en dat ongehuwd zijn de priester in staat stelt zich volledig op God en het ambt te richten.
De Oosters-orthodoxe kerk zullen gehuwde mannen tot priester wijden. Als een priester echter ongehuwd is wanneer hij wordt gewijd, wordt van hem verwacht dat hij dat blijft. De meeste orthodoxe priesters zijn gehuwd.
De gevaren van katholicisme en orthodoxie
- Hun leer over verlossing is onbijbels.
Zowel katholieken als orthodoxen geloven dat verlossing begint wanneer een baby wordt gedoopt en een doorlopend proces is gedurende het hele leven, waarbij iemand de sacramenten moet volgen en goede werken moet doen.
Dit is in strijd met wat de Bijbel zegt in Efeziërs 2:8-9: "Want uit genade bent u gered door het geloof; en dit is niet uit uzelf, het is een gave van God; niet uit werken, opdat niemand zich beroemt."
Romeinen 10:9-10 zegt: "Als u met uw mond Jezus als Heer belijdt en in uw hart gelooft dat God Hem uit de dood heeft opgewekt, zult u gered worden; want met het hart gelooft een mens, wat resulteert in gerechtigheid, en met de mond belijdt hij, wat resulteert in redding."
De Bijbel is duidelijk dat redding voortkomt uit iemand die in zijn hart gelooft en zijn geloof met zijn mond belijdt.
Goede werken redden een mens niet. Communie doen redt een mens niet. Dit zijn dingen die we moeten doen, maar we doen ze niet om... zijn gered, we doen ze omdat we zijn gered! Doop en communie zijn symbolen van wat Christus voor ons deed en wat wij in ons hart geloven. Goede werken zijn het natuurlijke resultaat van waar geloof.
Redding is geen proces, maar het christelijke leven is Een proces. Als we eenmaal gered zijn, moeten we volwassen worden in ons geloof en streven naar grotere heiligheid. We moeten trouw zijn in dagelijks gebed en bijbellezen en zonde belijden, in gemeenschap met andere gelovigen en onderwijs en gemeenschap ontvangen in de kerk en onze gaven gebruiken om te dienen in de kerk. We doen deze dingen niet om gered te worden, maar omdat we volwassen willen worden in ons geloof.
2. Zij geven de leer van de mensen hetzelfde gezag als de Heilige Schrift.
Rooms-katholieken en Oosters-orthodoxen vinden dat de Bijbel alleen geen zekerheid kan bieden over alle geopenbaarde waarheid, en dat aan de "Heilige Traditie" die door de eeuwen heen door kerkleiders is overgeleverd, evenveel gezag moet worden toegekend.
Zowel katholieken als orthodoxen geloven dat de Bijbel door God is geïnspireerd, volkomen juist en volkomen gezaghebbend is, en terecht! Zij kennen echter evenveel gezag toe aan de leer van de kerkvaders en de tradities van de kerk, die niet geïnspireerd, met het argument dat hun tradities en leringen gebaseerd zijn op de Bijbel.
Maar het zit zo: de Bijbel is geïnspireerd en onfeilbaar, zonder fouten. Geen mens, hoe godvruchtig of deskundig in de Schrift ook, is zonder fouten. Mensen maken fouten, God niet. Het is gevaarlijk om de leer van mensen gelijk te stellen aan de Bijbel.
U zult merken dat zowel de katholieken als de orthodoxen door de eeuwen heen van mening zijn veranderd over verschillende leerstellingen. Hoe kunnen tradities en leringen gezaghebbend zijn als ze aan verandering onderhevig zijn? Vertrouwen op de leringen van de mens boven de Schrift leidt tot ernstige dwaling, zoals geloven dat redding gebaseerd is op doop en werken in plaats van op geloof alleen.
Bovendien hebben veel leerstellingen en tradities geen enkele basis in de Schrift - zoals het bidden tot Maria en de heiligen als bemiddelaars. Dit staat haaks op de duidelijke leer van de Bijbel: "Want er is één God en één bemiddelaar tussen God en de mensen, de mens Christus Jezus" (1 Timoteüs 2:5). Katholieken en orthodoxen hebben toegestaan dat de traditie voorrang kreeg boven Gods heilige, geïnspireerde eneeuwig woord.
Een ander voorbeeld is het vereren van de iconen en afbeeldingen van Maria en de heiligen, in directe ongehoorzaamheid aan Gods gebod: "Handel niet verdorven en maak voor uzelf geen gesneden beeld in de vorm van een figuur, een voorstelling van man of vrouw" (Deuteronomium 4:16).
Waarom christen worden?
Kortom, uw leven - uw eeuwig leven - hangt af van het feit dat u een waar christen wordt. Dit begint met het inzicht dat wij allen zondaars zijn die de dood verdienen. Jezus stierf, nam onze zonden op zijn zondeloos lichaam, en nam onze straf op zich. Jezus verloste ons van de hel. Hij herrees zodat wij de hoop kunnen hebben op verrijzenis en onsterfelijkheid in zijn aanwezigheid.
Als u met uw mond Jezus als Heer belijdt en in uw hart gelooft dat God Hem uit de dood heeft opgewekt, zult u gered worden.
Een waar christen worden geeft ons de ontsnapping aan de hel en de vaste zekerheid dat we naar de hemel gaan als we sterven. Maar er is nog zoveel meer te beleven als een waar christen!
Als christenen ervaren wij een onbeschrijfelijke vreugde in onze relatie met God, want de gezindheid van de Geest is leven en vrede. Als kinderen van God kunnen wij tot Hem roepen: "Abba! (Vader!) Vader". God laat alle dingen medewerken ten goede voor hen die God liefhebben, voor hen die geroepen zijn naar Zijn voornemen. God is voor ons! Niets kan ons scheiden van de liefde van God! (Romeinen 8:36-39).
Waarom wachten? Neem die stap nu! Geloof in de Heer Jezus Christus en je zult gered worden!
