តារាងមាតិកា
ខគម្ពីរអំពីអំពើឃោរឃៅសត្វ
យើងតែងតែឮអំពីករណីរំលោភបំពានសត្វ។ វាអាចជាពេលដែលអ្នកបើកព័ត៌មាន ឬសូម្បីតែនៅក្នុងសង្កាត់របស់អ្នកផ្ទាល់។ ភាគច្រើននៃពេលដែលអ្នកបំពានគឺជាមនុស្សល្ងីល្ងើ ហើយពួកគេមានអារម្មណ៍ចង់និយាយដូចជា “ប៉ុន្តែពួកគេគ្រាន់តែជាសត្វដែលខ្វល់ខ្វាយ”។
មនុស្សទាំងនេះគួរតែដឹងថាព្រះស្រឡាញ់សត្វ ហើយយើងត្រូវតែគោរពពួកវា ហើយប្រើវាឱ្យមានប្រយោជន៍របស់យើង។ ការធ្វើបាប និងសម្លាប់សត្វគឺជាអំពើបាប។ វាគឺជាព្រះដែលបានបង្កើតពួកគេ។ គឺជាព្រះដែលឮសម្រែករបស់ពួកគេ។ វាគឺជាព្រះដែលផ្តល់សម្រាប់ពួកគេ។ គ្រិស្តបរិស័ទត្រូវមានចិត្តបរិសុទ្ធ មិនថាជាសត្វឬអត់ យើងមិនត្រូវបំពានលើសត្វចិញ្ចឹម និងសត្វដទៃទៀតឡើយ។
តើនរណាអាចគិតថាព្រះជាម្ចាស់នឹងលើកលែងទោសនរណាម្នាក់ដែលវាយឆ្កែរហូតដល់ស្លាប់ ឬមិនចិញ្ចឹមវាដល់កម្រិតដែលវាស្ទើរតែស្លាប់? នេះបង្ហាញពីកំហឹង អំពើទុច្ចរិត និងអំពើអាក្រក់ ដែលសុទ្ធតែជាលក្ខណៈមិនមែនជាគ្រិស្ដសាសនិក។
តើព្រះគម្ពីរនិយាយអ្វីខ្លះ?
1. លោកុប្បត្តិ 1:26-29 បន្ទាប់មកព្រះបានមានបន្ទូលថា «សូមឲ្យយើងបង្កើតមនុស្សដូចយើង ហើយឲ្យគាត់ជាក្បាលលើត្រីសមុទ្រ និងលើសត្វស្លាបនៅលើអាកាសចុះ។ សត្វពាហនៈ និងលើផែនដីទាំងមូល និងលើអ្វីៗទាំងអស់ដែលផ្លាស់ទីលើដី»។ ហើយព្រះជាម្ចាស់បានបង្កើតមនុស្សតាមរបៀបរបស់ទ្រង់។ នៅក្នុងរូបរាងរបស់ព្រះជាម្ចាស់ ទ្រង់បានបង្កើតគាត់។ គាត់បង្កើតបានទាំងប្រុសទាំងស្រី។ ហើយព្រះសព្វព្រះហឫទ័យនឹងមករកពួកគេ ដោយមានព្រះបន្ទូលថា៖ «បង្កើតបានជាច្រើន។ កើនឡើងជាចំនួន។ បំពេញផែនដីហើយគ្រប់គ្រងលើវា។ គ្រប់គ្រងលើត្រីសមុទ្រ,លើសត្វស្លាបលើមេឃ និងលើគ្រប់ភាវៈរស់នៅលើផែនដី។ ” បន្ទាប់មក ព្រះមានបន្ទូលថា “សូមមើល ខ្ញុំបានផ្តល់ឱ្យអ្នកនូវរុក្ខជាតិទាំងអស់ដែលផ្តល់គ្រាប់ពូជនៅលើផែនដី និងដើមឈើទាំងអស់ដែលមានផ្លែដែលផ្តល់គ្រាប់ពូជ។ ពួកគេនឹងក្លាយជាអាហារសម្រាប់អ្នក” ។
២. សាំយូអែលទី១ ១៧:៣៤-៣៧ ដាវីឌបានឆ្លើយទៅសូលថា «ខ្ញុំជាអ្នកគង្វាលចៀមរបស់ឪពុកខ្ញុំ។ ពេលដែលសិង្ហ ឬខ្លាឃ្មុំមកយកចៀមចេញពីហ្វូងចៀម ខ្ញុំក៏ដើរតាមវា វាយវា ហើយបានសង្គ្រោះចៀមចេញពីមាត់វាដែរ។ ប្រសិនបើវាវាយប្រហារខ្ញុំ ខ្ញុំចាប់ដៃវាវាយសម្លាប់ចោល។ យើងបានសម្លាប់សត្វសិង្ហ និងខ្លាឃ្មុំ ហើយជនភីលីស្ទីនដែលមិនកាត់ស្បែកនេះ នឹងដូចជាសត្វមួយក្នុងចំណោមពួកវា ពីព្រោះគាត់បានតតាំងនឹងកងទ័ពរបស់ព្រះដ៏មានព្រះជន្មរស់»។ ដាវីឌបានបន្ថែមថា៖ «ព្រះអម្ចាស់ ដែលបានសង្គ្រោះខ្ញុំពីសិង្ហ និងខ្លាឃ្មុំ ទ្រង់នឹងសង្គ្រោះខ្ញុំពីពួកភីលីស្ទីននេះ»។ សូលប្រាប់ដាវីឌថា ចូរទៅចុះ ហើយសូមព្រះយេហូវ៉ាគង់ជាមួយនឹងឯង។
3. លោកុប្បត្តិ 33:13-14 យ៉ាកុបមានប្រសាសន៍ទៅគាត់ថា «លោកម្ចាស់ អ្នកដឹងហើយថាកុមារទន់ខ្សោយ ហើយខ្ញុំត្រូវមើលថែហ្វូងចៀម និងគោក្របីដែលកំពុងបំបៅកូន។ ប្រសិនបើពួកគេត្រូវបានបង្ខំឱ្យខ្លាំងពេកសូម្បីតែមួយថ្ងៃ ហ្វូងសត្វទាំងអស់នឹងស្លាប់។ ទៅមុនខ្ញុំលោកម្ចាស់។ ខ្ញុំនឹងណែនាំហ្វូងសត្វដែលនៅពីមុខខ្ញុំយឺតៗ ហើយថ្នមៗតាមល្បឿនរបស់វា និងតាមល្បឿនរបស់ក្មេងៗ រហូតដល់ខ្ញុំមករកអ្នកនៅស្រុកសៀរ»។
ពួកគេគឺជាសត្វដែលមានដង្ហើមរស់។
4. សាស្ដា 3:19-20 មនុស្សនិងសត្វមានវាសនាដូចគ្នា។ ម្នាក់ស្លាប់ដូចជាផ្សេងទៀត។ ពួកគេទាំងអស់មានដង្ហើមជីវិតដូចគ្នា។ មនុស្សគ្មានប្រយោជន៍ជាងសត្វទេ។ ជីវិតទាំងអស់គឺគ្មានន័យ។ ជីវិតទាំងអស់ទៅកន្លែងតែមួយ។ គ្រប់ជីវិតកើតចេញពីដី ហើយជីវិតទាំងអស់ត្រឡប់ទៅដីវិញ។
ព្រះស្រឡាញ់សត្វ។
5. ទំនុកតម្កើង 145:8-11 ព្រះអម្ចាស់ពោរពេញទៅដោយសេចក្តីមេត្តាករុណា និងសេចក្តីអាណិតអាសូរ យឺតនឹងក្រោធ ហើយមានសេចក្តីសប្បុរសដ៏ធំ។ ព្រះអម្ចាស់ល្អចំពោះមនុស្សទាំងអស់។ ហើយសេចក្តីសប្បុរសរបស់ទ្រង់មានលើគ្រប់កិច្ចការរបស់ទ្រង់។ គ្រប់កិច្ចការរបស់ទ្រង់នឹងអរព្រះគុណដល់ទ្រង់ ឱព្រះអម្ចាស់អើយ! ហើយអស់អ្នកដែលជាកម្មសិទ្ធិរបស់ទ្រង់នឹងគោរពទ្រង់។ ពួកគេនឹងនិយាយអំពីភាពអស្ចារ្យនៃប្រជាជាតិដ៏វិសុទ្ធរបស់ទ្រង់ ហើយនិយាយអំពីអំណាចរបស់ទ្រង់។
៦. យ៉ូប ៣៨:៣៩-៤១ តើអ្នកអាចបរបាញ់សត្វតោបានទេ? តើអ្នកអាចបំពេញការស្រេកឃ្លានរបស់តោកំណាចនៅពេលដែលវាដេកនៅកន្លែងខ្លួនឯងក្នុងថ្ម ឬចាំនៅកន្លែងលាក់ខ្លួន? តើនរណាជាអ្នករៀបចំអាហារសម្រាប់សត្វក្អែក នៅពេលដែលកូនរបស់វាស្រែកអង្វរព្រះជាម្ចាស់ ហើយដើរដោយគ្មានអាហារ?
7. ទំនុកតម្កើង 147:9-11 ទ្រង់ប្រទានអាហារដល់សត្វទាំងឡាយ ហើយក្អែកក្មេងៗ ជាអ្វីដែលវាស្រែករក។ គាត់មិនចាប់អារម្មណ៍នឹងកម្លាំងសេះទេ។ គាត់មិនអោយតម្លៃលើថាមពលរបស់មនុស្សទេ។ ព្រះអម្ចាស់ឲ្យតម្លៃដល់អ្នកដែលកោតខ្លាចទ្រង់ អស់អ្នកដែលដាក់សេចក្តីសង្ឃឹមក្នុងសេចក្តីស្រឡាញ់ដ៏ស្មោះត្រង់របស់ទ្រង់។
៨. ចោទិយកថា ២២:៦-៧ អ្នកអាចនឹងរកឃើញសំបុកបក្សីតាមផ្លូវ ក្នុងដើមឈើ ឬនៅលើដី ដោយមានកូនក្មេង ឬពង។ បើឃើញម្តាយអង្គុយលើកូនក្មេង ឬពងកូន កុំយកម្តាយទៅជាមួយកូន។ ប្រាកដដើម្បីឱ្យម្តាយទៅ។ ប៉ុន្តែអ្នកអាចយកវ័យក្មេងសម្រាប់ខ្លួនអ្នក។ បន្ទាប់មកវានឹងល្អជាមួយអ្នក ហើយអ្នកនឹងរស់នៅបានយូរ។
នឹងមានសត្វនៅស្ថានសួគ៌។
9. អេសាយ 11:6-9 ចចកនឹងស្នាក់នៅជាមួយកូនចៀម ហើយខ្លារខិននឹងដេកជាមួយក្មេង។ ពពែ; គោមួយក្បាល និងតោក្មេងនឹងស៊ីស្មៅជាមួយគ្នា កាលដែលកូនតូចនាំពួកវាទៅ។ គោនិងខ្លាឃ្មុំនឹងស៊ីស្មៅជាមួយគ្នា កូនរបស់វានឹងដេកជាមួយគ្នា។ សត្វតោនឹងស៊ីចំបើង។ ទារកនឹងលេងនៅលើរន្ធពស់។ ទារកនឹងដាក់ដៃលើសំបុកពស់។ ពួកគេនឹងលែងបង្ករបួស ឬបំផ្លាញលើភ្នំរាជវង្សទាំងមូលរបស់ខ្ញុំទៀតហើយ។ ដ្បិតនឹងមានការចុះចូលជាសកលចំពោះអធិបតេយ្យភាពរបស់ព្រះអម្ចាស់ ដូចទឹកគ្របដណ្ដប់លើសមុទ្រទាំងស្រុង។
សិទ្ធិសត្វ
10. សុភាសិត 12:10 មនុស្សល្អថែរក្សាសត្វរបស់ពួកគេ ប៉ុន្តែសូម្បីតែអំពើអាក្រក់បំផុតរបស់មនុស្សអាក្រក់ក៏ឃោរឃៅដែរ។
11. និក្ខមនំ 23:5 ប្រសិនបើអ្នកឃើញថាសត្វលារបស់ខ្មាំងសត្រូវរបស់អ្នកបានធ្លាក់ចុះដោយសារតែបន្ទុករបស់វាធ្ងន់ពេក សូមកុំទុកវាចោលនៅទីនោះ។ អ្នកត្រូវតែជួយសត្រូវរបស់អ្នកឱ្យយកសត្វលាមកជើងវិញ។
12. សុភាសិត 27:23 ត្រូវប្រាកដថាអ្នកដឹងពីរបៀបដែលចៀមរបស់អ្នកកំពុងធ្វើ ហើយយកចិត្តទុកដាក់លើស្ថានភាពនៃហ្វូងគោរបស់អ្នក។
13. ចោទិយកថា 25:4 ពេលគោកំពុងធ្វើការលើគ្រាប់ធញ្ញជាតិ កុំខ្ទប់មាត់ដើម្បីកុំឱ្យវាស៊ី។
14. និក្ខមនំ 23:12-13 អ្នកគួរតែធ្វើការប្រាំមួយថ្ងៃក្នុងមួយសប្តាហ៍ ប៉ុន្តែនៅថ្ងៃទីប្រាំពីរ អ្នកត្រូវតែសម្រាក។នេះអនុញ្ញាតឱ្យគោ និងលារបស់អ្នកបានសម្រាក ហើយវាក៏អនុញ្ញាតឱ្យបាវបម្រើដែលកើតក្នុងផ្ទះរបស់អ្នក និងជនបរទេសបានធូរស្រាលផងដែរ ។ ត្រូវប្រាកដថានឹងធ្វើអ្វីទាំងអស់ដែលខ្ញុំបាននិយាយទៅកាន់អ្នក។ អ្នកមិនត្រូវនិយាយសូម្បីតែឈ្មោះរបស់ព្រះផ្សេងទៀត; ឈ្មោះទាំងនោះមិនត្រូវចេញពីមាត់អ្នកឡើយ។
ភាពល្អិតល្អន់គឺជាអំពើឃោរឃៅរបស់សត្វ។
15. ចោទិយកថា 27:21 ' អ្នកដែលប្រព្រឹត្តអំពើល្អជាងគេគឺត្រូវបណ្តាសា។' បន្ទាប់មកមនុស្សទាំងអស់នឹងនិយាយថា 'អាម៉ែន!'
16. លេវីវិន័យ 18:23-24 អ្នកមិនត្រូវរួមដំណេកជាមួយសត្វណាមួយដើម្បីក្លាយជាស្មោកគ្រោកឡើយ ហើយស្ត្រីមិនត្រូវឈរនៅមុខសត្វដើម្បីរួមភេទជាមួយវាឡើយ។ វាគឺជាការបង្វែរ។ កុំធ្វើឲ្យខ្លួនឯងសៅហ្មងដោយការទាំងនេះឡើយ ដ្បិតសាសន៍ដែលអញបម្រុងនឹងបណ្ដេញចេញ មុននឹងឯងរាល់គ្នាបានសៅហ្មងដោយការទាំងនេះ
សូមមើលផងដែរ: 25 ខគម្ពីរសំខាន់ៗអំពីការបង្កើតឡើងវិញ (និយមន័យព្រះគម្ពីរ)គ្រិស្តបរិស័ទត្រូវតែមានសេចក្តីស្រឡាញ់ និងសប្បុរស។
សូមមើលផងដែរ: 25 ខគម្ពីរលើកទឹកចិត្តសម្រាប់អត្តពលិក (សេចក្តីពិតបំផុសគំនិត)17. កាឡាទី 5:19-23 ឥឡូវនេះ កិច្ចការខាងសាច់ឈាមគឺជាក់ស្តែង៖ អំពើអសីលធម៌ខាងផ្លូវភេទ ភាពមិនបរិសុទ្ធ ភាពថោកទាប។ ការថ្វាយបង្គំរូបព្រះ អំពើអាបធ្មប់ ការប្រទូសរ៉ាយ ការឈ្លោះប្រកែក ការច្រណែន ការផ្ទុះកំហឹង ការប្រជែងគ្នាដោយអាត្មានិយម ការខ្វែងគំនិតគ្នា បក្សពួក ការច្រណែន ការសម្លាប់ ការស្រវឹង ការឃុបឃិតគ្នា និងរឿងស្រដៀងគ្នា។ ខ្ញុំសូមដាស់តឿនអ្នករាល់គ្នា ដូចខ្ញុំបានព្រមានអ្នករាល់គ្នាកាលពីមុនថា៖ «អ្នកណាប្រព្រឹត្តបែបនេះនឹងមិនទទួលរាជាណាចក្ររបស់ព្រះជាមត៌កឡើយ! ប៉ុន្តែផលផ្លែនៃព្រះវិញ្ញាណគឺសេចក្តីស្រឡាញ់ សេចក្តីអំណរ សន្តិភាព ការអត់ធ្មត់ សេចក្តីសប្បុរស សេចក្តីល្អ សេចក្តីស្មោះត្រង់ ភាពទន់ភ្លន់ និងការចេះទប់ចិត្ត។ ប្រឆាំងនឹងរឿងបែបនេះមិនមានច្បាប់ទេ។
១៨. ១កូរិនថូស 13:4-5 សេចក្ដីស្រឡាញ់តែងតែអត់ធ្មត់។ សេចក្ដីស្រឡាញ់គឺតែងតែសប្បុរស; សេចក្ដីស្រឡាញ់មិនដែលច្រណែន ឬក្រអឺតក្រទមដោយអំនួតឡើយ។ នាងក៏មិនអួតដែរ ហើយនាងមិនដែលឈ្លើយឡើយ ; នាងមិនដែលគិតតែពីខ្លួនឯង ឬមិនដែលមានការរំខាន។ នាងមិនដែលអាក់អន់ចិត្តទេ។
19. សុភាសិត 11:17-18 បុរសណាដែលបង្ហាញចិត្តសប្បុរស នោះប្រព្រឹត្តអំពើល្អ ប៉ុន្តែអ្នកណាដែលមិនអាណិតនោះ ធ្វើឲ្យខ្លួនឯងឈឺចាប់។ មនុស្សមានបាបទទួលប្រាក់ឈ្នួលមិនពិត ប៉ុន្តែអ្នកណាផ្សាយរបស់ដែលត្រឹមត្រូវ និងអំពើល្អ នោះនឹងទទួលបានប្រាក់ប្រាកដ។
អ្នកបំពាន
20. សុភាសិត 30:12 មានមនុស្សដែលបរិសុទ្ធដោយភ្នែករបស់ខ្លួន ប៉ុន្តែមិនបានលាងជម្រះពីភាពកខ្វក់របស់ខ្លួនឡើយ។
21. សុភាសិត 2:22 ប៉ុន្តែ មនុស្សអាក្រក់នឹងត្រូវកាត់ចេញពីស្រុក ហើយមនុស្សក្បត់នឹងត្រូវរហែកចេញ។
22. អេភេសូរ 4:31 ចូរកម្ចាត់ចោលនូវភាពជូរចត់ កំហឹង កំហឹង ពាក្យគំរោះគំរើយ និងការបង្កាច់បង្ខូច ព្រមទាំងអំពើអាក្រក់គ្រប់ប្រភេទ។
វាខុសច្បាប់
23. រ៉ូម 13:1-5 មនុស្សគ្រប់រូបត្រូវតែគោរពតាមមេដឹកនាំនៃដែនដី។ គ្មានអំណាចណាដែលផ្តល់ឲ្យក្រៅពីព្រះទេ ហើយអ្នកដឹកនាំទាំងអស់ត្រូវបានអនុញ្ញាតដោយព្រះ។ អ្នកណាដែលមិនស្តាប់បង្គាប់អ្នកដឹកនាំនៃស្រុកគឺប្រឆាំងនឹងអ្វីដែលព្រះបានធ្វើ។ អ្នកណាធ្វើបែបនេះនឹងត្រូវទទួលទោស។ អ្នកដែលធ្វើត្រូវ មិនត្រូវខ្លាចអ្នកដឹកនាំទេ។ អ្នកដែលធ្វើខុសគឺខ្លាចពួកគេ។ តើអ្នកចង់រួចផុតពីការភ័យខ្លាចរបស់ពួកគេទេ? បន្ទាប់មកធ្វើអ្វីដែលត្រឹមត្រូវ។ អ្នកនឹងត្រូវបានគោរពជំនួសវិញ។ អ្នកដឹកនាំគឺជាអ្នកបំរើរបស់ព្រះដើម្បីជួយអ្នក។ ប្រសិនបើអ្នកធ្វើខុស អ្នកគួរខ្លាច។ ពួកគេមានអំណាចដាក់ទោសអ្នក។ ពួកគេធ្វើការសម្រាប់ព្រះ។ ពួកគេធ្វើអ្វីដែលព្រះចង់ធ្វើចំពោះអ្នកដែលធ្វើខុស។ អ្នកត្រូវតែស្តាប់បង្គាប់អ្នកដឹកនាំនៃស្រុក មិនត្រឹមតែការពារពីកំហឹងរបស់ព្រះប៉ុណ្ណោះទេ ប៉ុន្តែដូច្នេះចិត្តរបស់អ្នកនឹងមានសន្តិភាព។
ឧទាហរណ៍
24. យ៉ូណាស 4:10-11 ហើយព្រះអម្ចាស់មានបន្ទូលថា “អ្នកមិនបានធ្វើអ្វីសោះសម្រាប់រុក្ខជាតិនោះ។ អ្នកមិនបានធ្វើឱ្យវារីកចម្រើនទេ។ វាធំឡើងនៅពេលយប់ ហើយថ្ងៃបន្ទាប់វាងាប់។ ហើយឥឡូវនេះអ្នកសោកសៅអំពីវា។ បើអ្នកអាចខឹងនឹងរុក្ខជាតិមួយ ប្រាកដណាស់ខ្ញុំអាចអាណិតទីក្រុងធំមួយដូចជា Nineveh។ មានមនុស្ស និងសត្វជាច្រើននៅក្នុងទីក្រុងនោះ។ មានមនុស្សជាង 120,000 នាក់នៅទីនោះ ដែលមិនដឹងថាពួកគេធ្វើខុស។
25. លូកា 15:4-7 “ឧបមាថា ក្នុងចំណោមអ្នករាល់គ្នាមានចៀមមួយរយ ហើយបាត់មួយក្បាល។ តើគាត់មិនទុកចៀមកៅសិបប្រាំបួននៅទីវាល ហើយដើរតាមចៀមដែលបាត់រហូតដល់គាត់រកឃើញទេ? ហើយពេលរកឃើញហើយ គាត់ក៏យកវាដាក់លើស្មាដោយរីករាយ ហើយត្រឡប់ទៅផ្ទះវិញ។ បន្ទាប់មក គាត់ហៅមិត្តភ័ក្ដិ និងអ្នកជិតខាងមកជាមួយគ្នា ហើយនិយាយថា ‹ចូរអរសប្បាយជាមួយនឹងខ្ញុំ! ខ្ញុំបានរកឃើញចៀមដែលបាត់របស់ខ្ញុំហើយ› ខ្ញុំប្រាប់អ្នកថា ដូចគ្នានេះដែរ វានឹងមានភាពរីករាយជាងនៅស្ថានសួគ៌ចំពោះមនុស្សមានបាបម្នាក់ដែលប្រែចិត្ត ជាងមនុស្សសុចរិតកៅសិបប្រាំបួននាក់ដែលមិនត្រូវការប្រែចិត្ត»។
ប្រាក់រង្វាន់
ម៉ាថាយ 10:29-31 តើចាបពីរមិនត្រូវបានលក់ក្នុងតម្លៃមួយកាក់ទេឬ? ទោះបីជាយ៉ាងណាក៏ដោយ គ្មានអ្នកណាម្នាក់នឹងធ្លាក់ទៅដីក្រៅការមើលថែរបស់ព្រះវរបិតាអ្នកឡើយ។ ហើយសូម្បីតែសក់ក្បាលរបស់អ្នកក៏មានដែរ។លេខរៀងទាំងអស់។ ដូច្នេះកុំភ័យខ្លាច; អ្នកមានតម្លៃជាងចាបជាច្រើន។
