Inhoudsopgave
Heeft u zich ooit afgevraagd hoe de Anglicaanse en de Episcopaalse kerk van elkaar verschillen? Deze twee kerkgenootschappen hebben een gemeenschappelijke oorsprong en delen veel praktijken en doctrines. In dit artikel onderzoeken we hun gemeenschappelijke geschiedenis, wat ze gemeen hebben en wat hen onderscheidt.
Wat is een Episcopaal?
Een Episcopaal is een lid van een Episcopale kerk, de Amerikaanse afsplitsing van de Anglicaanse Kerk van Engeland. Naast de VS zijn er in sommige landen Episcopale kerken, meestal gesticht door Amerikaanse Episcopale missionarissen.
Het woord "episcopaal" komt van het Griekse woord dat "opziener" of "bisschop" betekent. Het heeft te maken met het type kerkregering. Vóór de Reformatie (en daarna voor de katholieken) regeerde de paus over de kerken van West-Europa en Afrika. De Anglicaanse en Episcopale kerken worden geleid door bisschoppen, die toezicht houden op een groep kerken binnen een regio. Elke kerk kan bepaalde beslissingen nemen, maar ze zijn nietzelfbestuur in vergelijking met "congregationele" kerken zoals de Baptisten.
Wat is een anglicaan?
Een Anglicaan is lid van de Kerk van Engeland, opgericht door koning Hendrik VIII in de 16e eeuw toen de protestantse reformatie Europa overspoelde. Anglicaanse kerken bestaan buiten Engeland als gevolg van missiewerk.
Anglicaanse kerken hanteren een specifieke liturgie of aanbiddingsrituelen en volgen de Book of Common Prayer De meeste Anglicaanse kerken behoren tot de Anglicaanse gemeenschap en beschouwen zichzelf als deel van de ene heilige, katholieke en apostolische kerk.
Zie ook: 25 bemoedigende bijbelverzen over overweldigingSommige anglicanen staan qua leer en praktijk opmerkelijk dicht bij de katholieken, behalve dan zonder paus. Andere anglicanen identificeren zich hevig met het protestantisme, en sommigen zijn een mengeling van beide.
Geschiedenis van de Episcopale en Anglicaanse kerk
Christenen brachten de boodschap van Jezus Christus vóór 100 na Christus naar Groot-Brittannië. Terwijl Groot-Brittannië een Romeinse kolonie was, stond het onder de invloed van de kerk in Rome. Toen de Romeinen zich terugtrokken uit Groot-Brittannië, werd de Keltische kerk onafhankelijk en ontwikkelde zij eigen tradities. Zo mochten priesters bijvoorbeeld trouwen en volgden zij een andere kalender voor de vastentijd en Pasen. In 664 na Christus echter, werden de kerken inEngeland besloot zich weer aan te sluiten bij de Rooms Katholieke kerk. Die status bleef bijna duizend jaar bestaan.
In 1534 wilde koning Hendrik VIII zijn huwelijk met zijn vrouw Catherine nietig verklaren, zodat hij met Anne Boleyn kon trouwen, maar de paus verbood dit. Dus verbrak koning Hendrik de politieke en religieuze banden met Rome. Hij maakte de Engelse kerk onafhankelijk van de paus met zichzelf als het "Opperhoofd van de Kerk van Engeland". Terwijl andere Europese landen, zoals Duitsland, zich hadden teruggetrokken uit de Roomse kerk om religieuze redenen...redenen hield Hendrik VIII de leer en de sacramenten grotendeels hetzelfde als in de katholieke kerk.
Toen Henry's zoon Edward VI op negenjarige leeftijd koning werd, moedigde zijn regentenraad de "Engelse reformatie" aan. Maar toen hij op zestienjarige leeftijd stierf, werd zijn vroom katholieke zuster Mary koningin en herstelde het katholicisme tijdens haar bewind. Toen Mary stierf, werd haar zuster Elizabeth koningin en veranderde Engeland weer in een meer protestants land, dat brak met Rome en de gereformeerde leer bevorderde.Maar om de strijdende partijen tussen de katholieken en protestanten in Engeland te verenigen, stond zij zaken als een formele liturgie en priesterlijke gewaden toe.
Toen Engeland kolonies in Noord-Amerika vestigde, vergezelden priesters de kolonisten om Anglicaanse kerken te stichten in Virginia en andere gebieden. De meeste mannen die de Onafhankelijkheidsverklaring ondertekenden waren Anglicaans. Na de Onafhankelijkheidsoorlog wenste de Anglicaanse Kerk in de Verenigde Staten onafhankelijkheid van de Engelse kerk. Een van de redenen was dat mannen naar Engeland moesten reizen om te wordentot bisschop gewijd en een eed van trouw aan de Britse kroon afgelegd.
In 1789 vormden de Anglicaanse kerkleiders in Amerika een verenigde Episcopale Kerk in de Verenigde Staten. Zij herzagen het Book of Common Prayer om het gebed voor de Engelse vorst te verwijderen. In 1790 kwamen vier Amerikaanse bisschoppen die in Engeland waren gewijd, in New York bijeen om Thomas Claggett te wijden - de eerste in de VS gewijde bisschop.
Verschil in denominatiegrootte
In 2013 had de Church of England (Anglicaanse Kerk) naar schatting 26.000.000 gedoopte leden, bijna de helft van de Engelse bevolking. Van dat aantal gaan er ongeveer 1.700.000 minstens één keer per maand naar de kerk.
In 2020 had de Episcopale Kerk 1.576.702 gedoopte leden in de Verenigde Staten.
De Anglicaanse Gemeenschap omvat de Church of England, de Episcopale Kerk en de meeste Anglicaanse en Episcopale kerken wereldwijd. De Anglicaanse Gemeenschap heeft ongeveer 80 miljoen leden.
Episcopaalse en Anglicaanse kijk op de Bijbel
De Church of England beweert dat de Bijbel gezaghebbend is voor geloof en praktijk, maar aanvaardt daarnaast de leerstellingen van de kerkvaders en de oecumenische concilies en geloofsbelijdenissen, zolang deze met de Bijbel overeenstemmen. Uit een recent onderzoek is echter gebleken dat 60% van de leden van de Church of England zegt nooit de Bijbel te lezen. Bovendien verwerpt de leiding vaak de Bijbelse leer over seksualiteit en andereproblemen.
De Episcopale Kerk stelt dat de Bijbel alles bevat wat nodig is voor verlossing. Zij geloven dat de Heilige Geest het Oude en Nieuwe Testament en enkele apocriefe teksten heeft geïnspireerd. De meeste Episcopalen verschillen echter van Evangelische christenen over wat "geïnspireerd" betekent:
Wat betekent 'geïnspireerd'? Zeker, het betekent niet 'gedicteerd'. We kunnen ons niet voorstellen dat de mensen die onze geschriften hebben samengesteld automatische schrijfinstrumenten zijn geworden onder de volledige controle van de Geest. Daarom hangt heel veel af van hoeveel van de geschriften men toeschrijft aan de Heilige Geest, en hoeveel aan de verbeelding, het geheugen en de ervaring van de menselijke schrijvers. . . Maar het is niet "een".instructieboek voor het leven. . . Christus is volmaakt/de Bijbel is dat niet. . . Als we zeggen dat de Schrift van het Oude en Nieuwe Testament "alle dingen die nodig zijn voor het heil" bevat, bedoelen we niet dat het alle ware dingen bevat, of zelfs dat alle dingen erin noodzakelijkerwijs feitelijk zijn, vooral vanuit historisch of wetenschappelijk oogpunt. We hebben gewoon geen verdere informatie nodig (zoals deKoran of Boek van Mormon) voor verlossing."[iii]
Book of Common Prayer
Het officiële liturgieboek van de Church of England is de versie uit 1662 van de Book of Common Prayer Het geeft expliciete instructies voor het houden van erediensten, zoals het doen van het Heilig Avondmaal en de Doop. Het geeft specifieke gebeden voor het ochtend- en avondgebed en gebeden voor diensten en andere gelegenheden.
Toen de Engelse kerk zich losmaakte van de rooms-katholieke kerk, moest zij beslissen hoe de eredienst en andere aspecten van de kerk eruit zouden zien. Sommigen wilden dat de kerk in wezen katholiek zou blijven, maar met een andere leiding. De puriteinen pleitten voor een radicalere hervorming van de kerk in Engeland. De versie van 1662 van de Book of Common Prayer was bedoeld als een middenweg tussen de twee.
In 2000, een hoofdzakelijk modern-talige Gemeenschappelijke aanbidding, die verschillende diensten aanbiedt, kreeg goedkeuring voor de Church of England als alternatief voor de Book of Common Prayer.
In 1976 nam de Episcopale Kerk een nieuw gebedenboek aan met soortgelijke liturgieën als de katholieke, lutherse en gereformeerde kerken. Meer conservatieve parochies gebruiken nog steeds de versie van 1928. Verdere herzieningen zijn aan de gang om meer inclusieve taal te gebruiken en de bescherming van het milieu aan te pakken.
Doctrinair standpunt
De Anglicaanse/Episcopale kerkleer houdt het midden tussen rooms-katholicisme en gereformeerd-protestantse opvattingen. Zij volgt de geloofsbelijdenis van de apostel en de geloofsbelijdenis van Nicea.[iv]
Zowel de Church of England als de Episcopale Kerk hebben drie groepen van doctrinair denken: de "high church" (dichter bij het katholicisme), de "low church" (meer informele diensten en vaak evangelisch), en de "broad church" (liberaal). De high church gebruikt rituelen vergelijkbaar met de Rooms-Katholieke en Oosters-Orthodoxe kerken en is over het algemeen conservatiever met betrekking tot zaken als het wijden van vrouwen ofabortus. De hoge kerk gelooft dat doop en eucharistie (communie) noodzakelijk zijn voor redding.
De lage kerk heeft minder ritueel, en veel van deze kerken werden evangelisch na de First Great Awakening: een grote opwekking in Groot-Brittannië en Noord-Amerika in de jaren 1730 en 40. Ze werden verder beïnvloed door de Welsh Revival (1904-1905) en de Keswick-conventies, die in 1875 begonnen en doorgingen tot in de 20e eeuw met sprekers als D. L. Moody, Andrew Murray, Hudson Taylor, en BillyGraham.
J.I. Packer was een bekend evangelisch Anglicaans theoloog en geestelijke. Hij definieerde Anglicaanse evangelischen als mensen die de suprematie van de Schrift, de majesteit van Jezus, de heerschappij van de Heilige Geest, de noodzaak van een nieuwe geboorte (bekering) en het belang van evangelisatie en gemeenschap benadrukken.
John Stott, rector van All Souls Church in Londen, was ook een leider van de evangelische vernieuwing in Groot-Brittannië. Hij was de belangrijkste opsteller van het Convenant van Lausanne in 1974, een bepalende evangelische verklaring, en de auteur van vele door InterVarsity gepubliceerde boeken, waaronder Basis christendom.
Onder de anglicaanse en episcopaalse evangelischen is een groeiende charismatische beweging, die de nadruk legt op heiliging, mystiek en genezing. Zij heeft echter de neiging om te verschillen van veel charismatische groepen. Zo geloven de meeste anglicaanse charismatici dat alle gaven van de Geest voor vandaag zijn; het spreken in tongen is echter slechts een Alle Geestvervulde christenen hebben die niet, en het is niet het enige teken van vervuld zijn met de Geest (1 Korintiërs 12:4-11, 30). Zij geloven ook dat kerkdiensten "fatsoenlijk en ordelijk" moeten worden geleid (1 Korintiërs 14). Charismatische Anglicaanse en Episcopale kerken mengen hedendaagse muziek met traditionele gezangen in hun erediensten. Charismatische Anglicanen zijn over het algemeen tegenseksualiteit die indruist tegen Bijbelse normen, liberale theologie en vrouwelijke priesters.
De liberale Anglicaanse "brede kerk" kan zowel de "hoge kerk" als de "lage kerk" eredienst volgen. Zij betwijfelen echter of Jezus fysiek is opgestaan, of de maagdelijke geboorte van Jezus allegorisch was, en sommigen geloven zelfs dat God een menselijke constructie is. Zij geloven dat moraliteit niet gebaseerd kan zijn op het gezag van de Bijbel. Liberale Anglicanen geloven niet in Bijbelse onfeilbaarheid; zij verwerpen bijvoorbeelddat een zesdaagse schepping of een zondvloed accurate historische verslagen zijn.
Episcopale kerken in de VS en Canadese Anglicaanse kerken zijn over het algemeen liberaler in theologie en progressiever wat betreft seksualiteit en moraal. In 2003 was Gene Robinson de eerste openlijke homoseksuele priester die werd gekozen tot bisschop in New Hampshire - zowel voor de Episcopale Kerk als voor elke andere grote christelijke denominatie. Op de website van de Amerikaanse Episcopale Kerk staat dat het leiderschap isinclusief, "ongeacht geslacht, seksuele geaardheid of genderidentiteit of -expressie."[vi]
Als gevolg van deze besluiten trokken veel conservatieve congregaties met 100.000 leden zich in 2009 terug uit de Episcopale Kerk en vormden de Anglicaanse Kerk van Noord-Amerika, die door de wereldwijde Anglicaanse gemeenschap wordt erkend.
Kerkregering
Zowel de Anglicaanse als de Episcopale kerk hebben een episcopale regeringsvorm, wat betekent dat zij een hiërarchie van leiders hebben.
De Britse koning of koningin is de hoogste bestuurder van de Kerk van Engeland, min of meer een eretitel, want de eigenlijke hoofdbestuurder is de aartsbisschop van Canterbury. De Kerk van Engeland is verdeeld in twee provincies: Canterbury en York, elk met een aartsbisschop. De twee provincies zijn verdeeld in bisdommen onder leiding van een bisschop; elk heeft een kathedraal. Elk bisdom isverdeeld in districten die dekenaat worden genoemd. Vooral in landelijke gebieden heeft elke gemeenschap een parochie, die vaak maar één kerk heeft, geleid door een pastoor (soms rector of dominee genoemd).
De hoogste leider van de Episcopale Kerk van de VS is de Presiderende Bisschop, die zetelt in de Nationale Kathedraal in Washington DC. Het belangrijkste bestuursorgaan is de Algemene Conventie, die verdeeld is in het Huis van Bisschoppen en het Huis van Afgevaardigden. Alle presiderende en afgetreden bisschoppen behoren tot het Huis van Bisschoppen. Het Huis van Afgevaardigden bestaat uit vier gekozen geestelijken en leken uit elk bisdom.Net als de Church of England heeft de Episcopale Kerk provincies, bisdommen, parochies en plaatselijke gemeenten.
Leiderschap
Een parochiepriester leidt de plaatselijke gemeenten in de Church of England. Voordat ze priester worden, dienen ze een jaar als diaken. Ze mogen preken en zondagse diensten leiden, maar kunnen geen communiedienst leiden en voltrekken gewoonlijk geen huwelijken. Na een jaar worden de meeste diakens tot priester gewijd en mogen ze in dezelfde kerk blijven. Ze leiden zondagse diensten, leiden doopsels, huwelijken, enAnglicaanse priesters kunnen trouwen en hebben meestal een seminarieopleiding, hoewel er ook andere opleidingen mogelijk zijn.
De bisschoppelijke priester of presbyter dient als voorganger voor het volk, preekt en dient de sacramenten toe. Net als in de Anglicaanse kerk dienen de meeste priesters eerst minstens zes maanden als diaken. De meeste zijn getrouwd, maar vrijgezelle priesters hoeven niet celibatair te zijn. Bisschoppelijke priesters hebben een seminarieopleiding, maar die hoeft niet aan een bisschoppelijk instituut te zijn. Priesters worden gekozen door deparochianen (gemeente) in plaats van een bisschop.
Wijding van vrouwen & gendervraagstukken
In de Church of England kunnen vrouwen priester worden, en in 2010 werden meer vrouwen tot priester gewijd dan mannen. De eerste vrouwelijke bisschop werd in 2015 gewijd.
In de episcopale kerk kunnen vrouwen worden gewijd en dienen als diaken, priester en bisschop. In 2015 was de presiderende bisschop van alle episcopale kerken in de VS een vrouw.
Vanaf 2022 sluit de Church of England geen huwelijken tussen mensen van hetzelfde geslacht.
In 2015 schrapte de Episcopale Kerk de definitie van het huwelijk als "tussen één man en één vrouw" en begon met het uitvoeren van huwelijksceremonies tussen mensen van hetzelfde geslacht. De Episcopale Kerk is van mening dat transgender en gender non-conforme mensen onbeperkte toegang moeten hebben tot openbare toiletten, kleedkamers en douches van het andere geslacht.
Overeenkomsten tussen de anglicanen en de episcopale kerk
De Anglicaanse en Episcopale kerken hebben een gedeelde geschiedenis, aangezien de Anglicaanse Kerk de eerste priesters naar Amerika stuurde om wat de Episcopale Kerk zou worden op te richten. Ze behoren beide tot de Anglicaanse gemeenschap. Ze hebben dezelfde sacramenten en soortgelijke liturgieën die gebaseerd zijn op de Book of Common Prayer Ze hebben een vergelijkbare overheidsstructuur.
Het heilsgeloof van anglicanen en episcopalen
Anglicanen geloven dat redding alleen in Jezus Christus is en dat iedereen in de wereld een zondaar is en redding nodig heeft. Redding komt uit genade, door geloof in Christus alleen. Artikel XI van de Negenendertig artikelen zegt dat onze werken ons niet rechtvaardig maken, maar alleen door geloof in Christus.
De meeste Anglicanen worden als baby gedoopt, en Anglicanen geloven dat dit hen in de verbondsgemeenschap van de kerk brengt. De ouders en peetouders die een baby laten dopen, beloven het kind op te voeden om God te kennen en te gehoorzamen. De verwachting is dat het kind, als het oud genoeg is, zijn eigen geloof zal belijden.
Na hun tiende jaar krijgen kinderen vóór het vormsel catechismuslessen. Zij bestuderen wat de Bijbel en de kerk leren over de hoofdzaken van het geloof. Daarna worden zij "bevestigd" in het geloof. Volwassenen die niet in de kerk zijn opgegroeid maar gedoopt willen worden, krijgen ook catechismuslessen.
In de catechismuslessen wordt kinderen geleerd de duivel en de zonde af te zweren, te geloven in de artikelen van het christelijk geloof en Gods geboden te onderhouden. Ze leren de Apostolische Geloofsbelijdenis, de Tien Geboden en het Onze Vader opzeggen. Ze leren over de sacramenten, maar persoonlijk geloof wordt niet benadrukt.
Op haar website definieert de Episcopale Kerk (VS) verlossing als:
"...bevrijding van alles wat de vervulling en het genot van onze relatie met God in de weg dreigt te staan...Jezus is onze verlosser die ons verlost van zonde en dood. Als we het leven van Christus delen, worden we hersteld in een goede relatie met God en met elkaar. Ondanks onze zonden en ontoereikendheid worden we rechtvaardig en gerechtvaardigd in Christus."
Net als de Anglicaanse kerk doopt ook de Episcopale kerk zuigelingen en heeft later (meestal halverwege de tienerjaren) het vormsel. De Episcopale kerk gelooft dat, zelfs voor baby's, "de doop een volledige inwijding is door water en de Heilige Geest in het lichaam van Christus, de kerk, voor altijd." De Episcopale kerk gelooft dat een bisschop alle bevestigingen moet uitvoeren, niet de plaatselijke priester.
Sacramenten
De Anglicaanse Catechismus (die de Episcopale Kerk ook volgt) stelt dat de sacramenten "een uiterlijk en zichtbaar teken zijn van een innerlijke en geestelijke genade die ons gegeven is, door Christus zelf verordend, als een middel waardoor wij die ontvangen en als een waarborg om ons daarvan te verzekeren". Zowel Anglicanen als Episcopalen hebben twee sacramenten: de doop en de Eucharistie (communie).
De meeste anglicanen en episcopalen dopen zuigelingen door water over het hoofd van de baby te gieten. Volwassenen kunnen in de anglicaanse en episcopale kerk gedoopt worden door water over hun hoofd te gieten, of ze kunnen volledig ondergedompeld worden in een zwembad.
De meeste Anglicaanse en Episcopale kerken accepteren de doop van een andere denominatie.
Anglicanen en Episcopalen geloven dat de Eucharistie (communie) het hart van de eredienst is, gevierd ter herinnering aan de dood en verrijzenis van Christus. De communie wordt in verschillende Anglicaanse en Episcopale kerken op verschillende manieren gepraktiseerd, maar volgt een algemeen patroon. In zowel Anglicaanse als Episcopale kerken vragen de mensen in de kerk God om vergeving van hun zonden, luisteren ze naar Bijbellezingen en eventueel naar eenDe priester bidt het eucharistisch gebed, waarna iedereen het Onze Vader opzegt en het brood en de wijn ontvangt.
Zie ook: 50 Epische Bijbelverzen over Sion (Wat is Sion in de Bijbel?)Wat te weten over beide denominaties?
Het is belangrijk te begrijpen dat er in beide denominaties een breed scala aan overtuigingen bestaat. Sommige kerken zijn zeer liberaal in theologie en moraal, met name de Episcopale kerken. Andere kerken zijn conservatiever over seksuele moraal en theologie. Sommige Anglicaanse en Episcopale kerken identificeren zich als "evangelisch". Hun erediensten kunnen echter nog steeds formeel zijn in vergelijking met de meeste evangelische kerken.kerken, en zij zullen waarschijnlijk nog steeds de kinderdoop toepassen.
Conclusie
De Anglicaanse en Episcopale kerken hebben een lange geschiedenis die zeven eeuwen teruggaat voor de Church of England en meer dan twee eeuwen voor de Episcopale Kerk. Beide kerken hebben invloed gehad op de regeringen en de cultuur van Groot-Brittannië, de VS, Canada, Australië en vele andere landen. Zij hebben bekende theologen en schrijvers als Stott, Packer en C.S. Lewis bijgedragen. Echter, aangezien zijverder afdalen naar liberale theologie, bijbelse moraal verwerpen en het gezag van de Bijbel in twijfel trekken, gaan beide kerken duidelijk achteruit. De enige uitzondering is de evangelische tak, die een bescheiden groei kent.
//www.churchofengland.org/sites/default/files/2018-10/gs1748b-confidence%20in%20the%20bible%3A%20diocesan%20synod%20motion.pdf
//premierchristian.news/nl/nieuws/artikel/enquête-vindt-meeste-mensen-die-zichzelf-anglicaan-noemen-nooit-de-bijbel-lezen
//www.wvdiocese.org/pages/pdfs/oldthingsmadenew/Chapter6.pdf
//www.churchofengland.org/our-faith/what-we-believe/apostles-creed
J.I. Packer, "Het evangelische identiteitsprobleem". Latimer Studie 1 , (1978), Latimer House: pagina 20.
[vi] //www.episcopalchurch.org/who-we-are/lgbtq/
