Sáttmálsguðfræði vs dispensationalism (10 Epic Differences)

Það er gríðarleg umræða og ruglingur um málefni Eschatology, þ.e. Study of the End of Times. Tveir af algengustu hugsunarskólanum eru sáttmálsguðfræði og ráðstöfunarfræði.

Málið um Eschatology er aukaatriði, eða háskólastig. Þetta er ekki ástæða til að deila á milli trúaðra. Við getum tilbiðja saman þótt við séum ósammála sáttmálaguðfræði og ráðstöfunarguðfræði.

Vegna þess að á endanum skiptir ekki máli hver hefur rétt fyrir sér - allt sem skiptir máli er að Kristur mun snúa aftur fyrir börn sín og hann mun dæma lifendur og dauða. Bæði sáttmálasinnar og ráðstöfunarsinnar munu halda fast við hjálpræði með trú einni á Krist einum. Bara vegna þess að við erum ósammála um minniháttar mál þarf ekki að telja einn eða annan villutrúarmann.

Hvað er sáttmálsguðfræði?

Einn af útbreiddustu skilningi á guðfræði er sáttmálsguðfræði. Þessi skoðun heldur því fram að Guð taki á mannkyninu í gegnum nokkra sáttmála, frekar en mismunandi tímabil. Það eru nokkur afbrigði af sáttmálaguðfræði. Sáttmálamenn líta á ritninguna í heild sinni sem sáttmála í þema. Þeir halda fast við Gamla testamentið sáttmála og nýja sáttmálann í Nýja testamentinu, því Testament kemur frá latneska orðinu „testamentum“ sem er latneska orðið fyrir sáttmála. Sumir sáttmálamenn halda fast við einnsköpun heimsins. Kristur mun ekki snúa aftur áður en hver og einn lýður hans kemst til bjargar þekkingar á honum.

Dispensationalism – Samkvæmt Dispensationalism vísar fólk Guðs til þjóðarinnar Ísraels. Kirkjan er aðskilin heild, svig meira og minna, samþykkt sem fólk Guðs en ekki alfarið fólk Guðs.

Tilgangur Guðs í sáttmálaguðfræði og ráðstöfunarhyggju

Sáttmálaguðfræði – Tilgangur Guðs samkvæmt sáttmálaguðfræði er að Guð megi vegsamast með endurlausn Fólkið hans. Áætlun Guðs allan tímann var krossinn og kirkjan.

Dispensationalism – Tilgangur Guðs samkvæmt ráðstöfunarhyggju er dýrð Guðs á margvíslegan hátt sem gæti eða gæti ekki snúist um hjálpræði.

Lögmálið

Sáttmálaguðfræði – Lögmálið samkvæmt sáttmálsguðfræði er boð Guðs fyrir mannkynið. Almennt er átt við siðferðislögmál Guðs, eða boðorðin 10. En það getur líka tekið til helgisiðalögmáls hans og borgararéttar hans. Siðferðislögmál Guðs á við um allan heiminn og jafnvel kristna menn í dag. Við verðum öll dæmd í samræmi við siðferðislögmál Guðs.

Dispensationalism – Lögmálið sem er að finna í Gamla testamentinu: siðferðis-, borgara- og vígslulögmálið hefur verið algjörlega afnumið undir Kristi. Nú eiga allir trúaðir að lifa undir lögmáli Krists.

Hjálpræði

Guðfræði sáttmálans –Í sáttmálaguðfræðinni hafði Guð eina hjálpræðisáætlun fyrir alla sína útvöldu þjóð frá upphafi. Frelsun átti að verða fyrir náð fyrir trú á Drottin Jesú Krist.

Dispensationalism – Í ráðstöfunarguðfræði hafði Guð alltaf eina hjálpræðisáætlun. En það hefur oft verið misskilið. Hinir trúuðu í Gamla testamentinu voru ekki hólpnir með fórnum sínum heldur trú sinni á komandi fórn. Innihald trúarinnar væri breytilegt frá ráðstöfunum til ráðstöfunar þar til það var að fullu opinberað í friðþægingarverki Jesú á krossinum.

Heilagur andi

Sáttmálaguðfræði – Í sáttmálaguðfræði hefur heilagur andi alltaf verið til og haft samskipti við fólk frá Gamla testamentinu. Hann var í eldsúlunni og skýinu sem leiðbeindi Gyðingum á brottför þeirra. Hann bjó ekki til neins fyrr en á hvítasunnu.

Dispensationalism – Í ráðstöfunarguðfræði hefur heilagur andi alltaf verið til, en hann gegndi ekki virku hlutverki fyrr en á hvítasunnu.

Trúaðir eru í Kristi

Guðfræði sáttmálans – Trúaðir eru allir útvaldir Guðs sem hafa verið endurleystir fyrir náð með trú á Jesú. Það hafa verið trúaðir í gegnum tíðina.

Dispensationalism – Það eru tvær aðferðir trúaðra samkvæmt Dispensationalism. Ísrael og kirkjan. Báðir þurfa af náð í trú að trúa á Jesú Krist sem erfullkominn fórn, en þeir eru algjörlega aðskildir hópar.

Fæðing kirkjunnar

Sáttmálaguðfræði – Fæðing kirkjunnar samkvæmt sáttmálaguðfræði átti sér stað aftur í Gamla testamentinu. Kirkjan er einfaldlega allt endurleysta fólkið síðan Adam. Hvítasunnan var ekki upphaf kirkjunnar heldur aðeins styrking fólks Guðs.

Dispensationalism – Samkvæmt Dispensationalism var hvítasunnudagur fæðing kirkjunnar. Kirkjan var alls ekki til fyrr en þann dag. Hinir heilögu Gamla testamenti eru ekki hluti af kirkjunni.

Fyrri og önnur koma

Guðfræði sáttmálans – Tilgangurinn með fyrstu og annarri komu Krists samkvæmt sáttmálaguðfræðinni er að Kristur deyi fyrir okkar syndir og stofna kirkjuna. Kirkjan var opinberuð undir náðarsáttmálanum. Kirkjan er ríki Guðs - sem er boðið andlega, líkamlega og ósýnilega. Kristur varð að koma til að stofna Messíasarríki sitt. Síðari koma hans er að koma með endanlegan dóm og koma á nýjum himni og nýju jörðu.

Dispensationalism – Kristur kom upphaflega til að stofna Messíasarríki. Það er jarðneskt ríki sem er í uppfyllingu spádóma Gamla testamentisins. Dispensationalists eru sumir ósammála um röð hvað gerist við endurkomuna. Margir telja að: á seinniKomandi, Rapture mun eiga sér stað og síðan þrengingar tímabil fylgt eftir með 1.000 ára valdatíð Krists. Eftir það kemur dómurinn og þá göngum við inn í okkar eilífa ástand.

Niðurstaða

Þó að það séu tvær meginhugsanir, þá er fjöldi afbrigða innan þeirra. Við verðum að muna að bara vegna þess að það eru skiptar skoðanir í þessu máli þá er það talið aukaatriði. Kristur er sannarlega að snúa aftur fyrir fólk sitt. Hann mun dæma lifendur og dauða og koma á eilífu ástandi okkar. Af þeim sökum verðum við alltaf að vera tilbúin og lifa hverri stundu í hlýðni honum til dýrðar.

Flestir sáttmálaguðfræði guðfræðingar halda fast við tveggja sáttmála skoðun. Verksáttmálinn sem átti sér stað í Gamla testamentinu. Sá var sáttmáli milli Guðs og Adams. Nýja testamentið er náðarsáttmálinn, þar sem Guð faðir gerði sáttmála við Krist soninn. Það er í þessum sáttmála sem Guð lofaði að gefa Jesú þá sem myndu frelsast og að Jesús yrði að leysa þá. Þessi sáttmáli var gerður áður en heimurinn var skapaður. Í klassískri sáttmálaguðfræði kom Jesús til að uppfylla lögmálið. Hann uppfyllti fullkomlega vígslu-, siðferðis- og borgaralögin.

Hvað er dispensationalism?

Dispensationalism er aðferð við biblíutúlkun sem kennir að Guð noti mismunandi leiðir til að vinna með fólki á mismunandi tímabilum tíma í gegnum söguna. Sú ritning er að „afræðast“ í röð ráðstöfunar. Flestir dispensationalists munu skipta þessu í sjö mismunandi tímaröð, þó sumir munu segja að það séu aðeins 3 helstu ráðstafanir, á meðan aðrir halda til átta.

Dispensationalists líta almennt á Ísrael og kirkjuna sem tvær aðskildar einingar, öfugt við sáttmálasinna. Aðeins í mjög sjaldgæfum tilvikum kemur kirkjan í stað Ísraels, en ekki að öllu leyti. Markmið þeirra er að leggja áherslu á efndirnar á loforðum til Ísraels í gegnum abókstaflega þýðingu Biblíunnar. Flestir ráðstöfunarsinnar halda fast við for-þrengingu og for-þúsundáraupptöku sem er aðskilin frá síðari komu Krists.

Dispensationalists trúa: Kirkjan er algerlega aðskilin frá Ísrael og hófst ekki fyrr en á hvítasunnudaginn í Postulasögunni 2. Að loforðið sem gefið var Ísrael í Gamla testamentinu og hefur ekki enn verið uppfyllt muni rætast af nútíma þjóð Ísraels. Ekkert þessara loforða á við um kirkjuna.

Hvað er nýsáttmálsguðfræði?

Nýsáttmálsguðfræði er millivegurinn milli sáttmálsguðfræði og ráðstöfunarguðfræði. Þessi afbrigði lítur á Móselögmálið í heild sinni og að það hafi allt verið uppfyllt í Kristi. Nýja sáttmálans guðfræðingur hefur tilhneigingu til að aðgreina lögmálið ekki í þrjá flokka, hátíðlega, siðferðilega og borgaralega. Þeir halda því fram að þar sem Kristur uppfyllti allt lögmálið, að kristnir menn séu ekki einu sinni undir siðferðislögmálinu (boðorðin 10) síðan það var uppfyllt í Kristi, heldur að við erum nú öll undir lögmáli Krists. Með Nýja sáttmála guðfræðinni er gamli sáttmálinn úreltur og er algjörlega skipt út fyrir lögmál Krists sem stjórnar siðferði okkar.

1. Korintubréf 9:21 „Þeim sem eru án lögmáls eins og án lögmáls, þó að þeir séu ekki án lögmáls Guðs heldur undir lögmáli Krists, til þess að ég gæti unnið þá sem eru án lögmáls.

Hvað er framsækiðDispensationalism?

Annar valmöguleiki í miðjunni er Progressive Dispensationalism. Þessi hugsunarháttur kom fram á níunda áratugnum og á við fjórar helstu ráðstafanir. Þó að þetta afbrigði sé meira í takt við klassískan frelsishyggju, þá hefur það nokkra lykilmun. Þó að klassískir dispensationalistar muni nota bókstaflega túlkunarfræði, munu framsæknir dispensationalistar nota viðbótartúlkunarfræði. Lykilmunurinn á þeim er málið um hásæti Davíðs. Í Davíðssáttmálanum lofaði Guð Davíð að hann myndi aldrei hætta að eiga niðja í hásætinu. Framsóknarmenn segja að Kristur sitji núna í hásæti Davíðs og ríki. Klassískir ráðgjafartrúarmenn segja að Kristur sé að stjórna, en ekki að hann sé í hásæti Davíðs.

Lúkas 1:55 „Eins og hann talaði við feður vora, til Abrahams og niðja hans að eilífu.

Hverjar eru ráðstöfunirnar sjö í Biblíunni?

1) Ráðstöfun sakleysis – þessi ráðstöfun nær yfir sköpun mannsins til falls mannsins . Öll sköpunin lifði í friði og sakleysi hvert við annað. Þessum ráðstöfunartíma lauk þegar Adam og Eva óhlýðnuðust lögmáli Guðs um að halda sig frá tré þekkingar góðs og ills og þau voru rekin úr garðinum.

2) Samviskuráðstöfun – þessi ráðstöfun hófst rétt eftir að Adam og Eva voru rekin úr aldingarðinum. Maðurinn var látinn stjórna af sinni eigin samvisku, sem var menguð af synd. Þessi ráðstöfun endaði með algerri hörmung - með heimsflóði. Á þessum tíma var maðurinn gjörspilltur og vondur. Guð kaus að binda enda á mannkynið með flóði, að Nóa og fjölskyldu hans undanskildum.

3) Ráðstöfun mannastjórnar – þessi ráðstöfun hefst rétt eftir flóðið. Guð leyfði Nóa og afkomendum hans að nota dýr til matar og hann setti lög um dauðarefsingar og var skipað að fylla jörðina. Þeir fylltu ekki jörðina heldur bundust saman til að búa til turn svo að þeir gætu náð til Guðs á eigin vild. Guð batt enda á þessa ráðstöfun með því að valda ruglingi á tungumálum þeirra svo að þau yrðu neydd til að dreifa sér til annarra svæða.

4) Ráðstöfun fyrirheitsins – þessi ráðstöfun hófst með kalli Abrahams. Það felur í sér ættfeðurna og ánauðin í Egyptalandi. Þegar gyðingar flúðu Egyptaland og voru opinberlega þjóð Ísraels var ráðstöfunartímabilinu lokið.

5) Lögaheimild – þessi ráðstöfun stóð í tæp 1.500 ár. Það byrjaði með brottför og endaði með upprisu Jesú. Þetta var undirstrikað þegar Guð gaf Móse lögmálið. Lögin voru gefin fólki til að sýna því að það væriverða að treysta á Guð til að bjarga þeim vegna þess að þeir gætu ekki vonast til að verða nokkurn tíma heilagir á eigin spýtur. Þetta var tímabil gríðarlegrar táknfræði. Fórnir nauta og geita björguðu ekki fólkinu, heldur eru þær táknaðar þörf þess fyrir hjálpræði frá þeim sem var hið flekklausa lamb og gat tekið burt syndir þeirra.

6) Náðarráðstöfun – þetta er ráðstöfunin sem kemur frá upprisunni og heldur áfram í dag. Þetta er einnig þekkt sem kirkjuöld. Dispensationalists telja að það sé meira en 2.000 ára saga á milli 69. og 70. viku í spádómi Daníels. Það er á þessari öld sem við skiljum að börn Abrahams eru allir þeir sem hafa trú, þar á meðal heiðingjar. Það er aðeins á þessari ráðstöfun sem okkur er gefinn heilagur andi. Flestir ráðstöfunarsinnar halda fast við for-þrengingu og for-þúsundárasótt. Sem þýðir að Kristur mun hrifsa burt trúaða upp í loftið fyrir þrenginguna og fyrir þúsund ára ríki Krists.

7) Ráðstöfun árþúsundaríkis Krists – þetta hefst með sigri Satans og er 1.000 bókstafleg ár friðar þar sem Kristur mun ríkja sem konungur á jörðu. Eftir 1.000 árin verður Satan sleppt. Fólk mun fylgja honum í mikilli baráttu gegn Kristi en þeir munu allir verða sigraðir aftur. Svo kemur endanlegur dómur. Eftir það verður jörð og himinn eytt og skipt útmeð nýrri jörð og nýjum himni. Satan verður síðan varpað í eldsdíkið og við munum þá njóta hins eilífa ríkis.

Hverjir eru sáttmálarnir í Biblíunni?

1. A) Adamic sáttmáli – þetta var gert á milli Guðs og Adams. Þessi sáttmáli sagði að Adam myndi öðlast eilíft líf byggt á hlýðni sinni við Guð.

Fyrsta Mósebók 1:28-30 „Guð blessaði þá. Og Guð sagði við þá: Verið frjósöm og margfaldist, fyllið jörðina og gerið ykkur hana undirgefna. og drottna yfir fiskum hafsins og yfir fuglum himinsins og yfir öllum lífverum sem hrærast á jörðinni." Þá sagði Guð: „Sjá, ég gef yður hverja sáðberandi plöntu, sem er á yfirborði allrar jarðar, og sérhvert tré, sem ber ávöxt, sem gefur fræ. það skal verða þér til matar; og öllum dýrum jarðar og öllum fuglum himinsins og öllu sem hrærist á jörðinni, sem hefur líf, hef ég gefið allar grænar jurtir sér til fæðu“; og það var svo."

Fyrsta bók Móse 2:15 „Þá tók Drottinn Guð manninn og setti hann í aldingarðinn Eden til að rækta hann og varðveita.

1. B) Nóasáttmáli – þetta var sáttmáli sem gerður var milli Nóa og Guðs. Í þessum sáttmála lofaði Guð að eyða jörðinni aldrei með vatni aftur.

Fyrsta bók Móse 9:11 „Ég gjöri sáttmála minn við þig. og allt hold skal aldrei framar afmáð verða af vatni flóðsins, og ekki mun framar koma flóð til að eyðajörðin."

1. C) Abrahamssáttmáli – þessi sáttmáli var gerður milli Guðs og Abrahams. Guð lofaði að gera Abraham að föður mikillar þjóðar og að allar þjóðir heims yrðu blessaðar fyrir hann.

Fyrsta bók Móse 12:3 „Og ég mun blessa þá sem blessa þig, og þann sem bölvar þér mun ég bölva. Og í þér munu allar ættir jarðarinnar blessunar hljóta."

Fyrsta bók Móse 17:5 „Eigi skal nafn þitt framar heita Abram, heldur skal nafn þitt vera Abraham. Því að ég hef gert þig að föður fjölda þjóða."

1. D) Mósaíksáttmáli – þessi sáttmáli var gerður á milli Guðs og Ísraels. Guð lofaði að vera trúr Ísrael sem heilaga þjóð.

Mósebók 19:6 „og þú skalt vera mér prestaríki og heilög þjóð.“ Þetta eru orðin sem þú skalt tala til Ísraelsmanna.“

1. E) Davíðssáttmáli – þessi sáttmáli var gerður á milli Davíðs og Guðs. Guð lofaði að hafa einhvern af ætt Davíðs í hásæti sínu að eilífu.

2. Samúelsbók 7:12-13, 16 „Ég mun ala upp niðja þína til eftirmanns þíns, þitt eigið hold og blóð, og ég mun staðfesta ríki hans. Hann er sá sem mun byggja hús fyrir nafn mitt. Ég mun reisa hásæti ríkis hans að eilífu…. Hús þitt og ríki þitt mun standa að eilífu frammi fyrir mér; Hásæti þitt mun staðfesta að eilífu."

1. F) Nýr sáttmáli – þettasáttmáli var gerður milli Krists og kirkjunnar. Þetta er þar sem Kristur lofar okkur eilífu lífi af náð fyrir trú.

Fyrra Korintubréf 11:25 „Svo tók hann og bikarinn eftir kvöldmáltíðina og sagði: ,Þessi bikar er hinn nýi sáttmáli í mínu blóði. Gerðu þetta, svo oft sem þér drekkið það, til míns minningar."

Frægir ráðgjafarmenn

• Isaac Watts
• John Nelson Darby
• C.I. Scofield
• E.W. Bullinger
• Lewis Sperry Chafer
• Miles J. Stanford
• Pat Robertson
• John Hagee
• Henry Ironside
• Charles Caldwell Ryrie
• Tim LaHaye
• Jerry B. Jenkins
• Dwight L. Moody
• John Macarthur

Famir sáttmálamenn

• John Owen
• Jonathan Edwards
• Robert Rollock
• Heinrich Bullinger
• R.C. Sproul
• Charles Hodge
• A.A. Hodge
• B.B. Warfield
• John Calvin
• Huldrych Zwingli
• Augustine

Munur Guðs fólks í sáttmálaguðfræði and Dispensationalism

Sáttmálaguðfræði – Samkvæmt sáttmálaguðfræðinni er fólk Guðs hinir útvöldu. Þeir sem hafa verið útvaldir af Guði til að vera fólk hans. Þeir voru valdir fyrir kl