Inhoudsopgave
Het is een debat dat bijna 500 jaar teruggaat en nog steeds voortduurt. Leert de Bijbel calvinisme of arminianisme; synergisme of monergisme, de vrije wil van de mens of het soevereine besluit van God? De kern van het debat wordt gevormd door één centrale vraag: wat is de uiteindelijke bepalende factor in de verlossing: Gods soevereine wil of de vrije wil van de mens?
In dit artikel zullen we de twee theologieën kort vergelijken, hun bijbelse argumenten bekijken, en nagaan welke van de twee trouw is aan de tekst van de Schrift. We beginnen met definities, en werken ons dan een weg door de klassieke 5 betwiste punten.
Zie ook: 22 belangrijke bijbelverzen over vulkanen (uitbarstingen en lava)Geschiedenis van het calvinisme
Het calvinisme is genoemd naar de Frans-Zwitserse hervormer Johannes Calvijn (1509-1564). Calvijn was enorm invloedrijk en zijn hervormde leer verspreidde zich snel over Europa. Zijn geschriften (bijbelcommentaren en De Instituten van de Christelijke Religie) zijn nog steeds zeer invloedrijk in de christelijke kerk, vooral in de gereformeerde kerken.
Veel van wat wij calvinisme noemen is na Calvijns dood gedefinieerd. Controverse over Calvijns theologie (en die van zijn volgelingen) ontstond doordat Jacob Arminius en zijn volgelingen Calvijns leer verwierpen. Het was op de Synode van Dort (1618-1619), in reactie op specifieke Arminiaanse meningsverschillen, dat de vijf punten van het calvinisme werden gedefinieerd en verwoord.
Tegenwoordig omarmen en verdedigen veel moderne predikanten en theologen over de hele wereld met kracht het calvinisme (hoewel niet iedereen zich prettig voelt bij de term Calvinisme, sommigen geven de voorkeur aan Gereformeerde Theologie, of gewoon, De leer van de genade Prominente recente predikanten/docenten/theologen zijn onder meer Abraham Kuyper, R.C. Sproul, John MacArthur, John Piper, Philip Hughes, Kevin DeYoung, Michael Horton en Albert Mohler.
Geschiedenis van het arminianisme
Het arminianisme is genoemd naar de eerder genoemde Jacob Arminius (1560-1609). Arminius was een leerling van Theadore Beza (Calvijns directe opvolger) en werd predikant en vervolgens hoogleraar theologie. Arminius begon als calvinist, maar verwierp geleidelijk bepaalde leerstellingen van Calvijns leer. Als gevolg daarvan verspreidde de controverse zich over Europa.
In 1610 schreven volgelingen van Arminius een document genaamd De Remonstrantie, dat het formele en duidelijkste protest tegen het calvinisme werd. Dit leidde direct tot de Synode van Dort, waarin de leerstellingen van het calvinisme werden verwoord. De vijf punten van het calvinisme waren een direct antwoord op de vijf bezwaren van de Remonstranten.
Tegenwoordig zijn er velen die zichzelf als arminianen beschouwen of die anderszins het calvinisme verwerpen. Prominente recente predikanten/docenten/theologen zijn onder meer C.S. Lewis, Clark Pinnock, Billy Graham, Norman Geisler en Roger Olson.
Er zijn 5 belangrijke punten van onenigheid tussen calvinisten en arminianen: 1) de omvang van de verdorvenheid van de mens, 2) of de uitverkiezing voorwaardelijk is, 3) de omvang van Christus' verzoening, 4) de aard van Gods genade en 5) of christenen zullen/moeten volharden in het geloof. We zullen deze vijf punten van onenigheid kort bespreken en nagaan wat de Schrift hierover leert.
De verdorvenheid van de mens
Calvinisme
Veel calvinisten verwijzen naar de verdorvenheid van de mens als Totale Verdorvenheid of Totale Onmacht. Calvinisten geloven dat de verdorvenheid van de mens, als gevolg van de val van de mens in de hof van Eden, de mens totaal onmogelijk maakt om tot God te komen. De zondige mens is dood in zonde, slaaf van de zonde, in voortdurende rebellie tegen God en vijanden van God. Aan zichzelf overgelaten is de mens niet in staat om naar God toe te gaan.
Dit betekent niet dat onherboren mensen geen goede daden kunnen verrichten, of dat alle mensen zo slecht handelen als ze zouden kunnen. Het betekent alleen dat ze niet bereid en in staat zijn om tot God terug te keren, en dat niets wat ze kunnen doen Gods gunst kan verdienen.
Arminianisme
Arminianen zouden het tot op zekere hoogte eens zijn met deze opvatting. In de Remonstrantie (artikel 3) pleitten zij voor wat zij noemden natuurlijk onvermogen, wat vergelijkbaar is met de calvinistische leer. Maar in artikel 4 stelden zij voor dat de remedie voor dit onvermogen "voorzorgsgen" was. Dit is een voorbereidende genade van God en wordt aan de hele mensheid verleend, waardoor het natuurlijk onvermogen van de mens wordt overwonnen. Dus de mens is van nature niet in staat omtot God te komen, maar door Gods voorziene genade kunnen alle mensen nu uit vrije wil voor God kiezen.
Bijbels Evaluatie
Zie ook: 18 Beste camera's voor live streaming in de kerk (budgetprijzen)De Schrift bevestigt overduidelijk dat, buiten Christus, de mens totaal verdorven is, dood in zijn zonde, slaaf van de zonde, en niet in staat zichzelf te redden. Romeinen 1-3 en Efeziërs 2 (e.a.) maken de zaak nadrukkelijk en zonder voorbehoud duidelijk. Verder is er geen overtuigende bijbelse ondersteuning dat God de hele mensheid een voorbereidende genade heeft verleend om dit onvermogen te overwinnen.
Verkiezing
Calvinisme
Calvinisten geloven dat, omdat de mens niet in staat is een reddend antwoord aan God te geven, de mens alleen gered wordt door verkiezing. Dat wil zeggen, God kiest mensen uit op basis van Zijn soevereine wil om redenen in Zichzelf, zonder enige voorwaarde van de mens zelf. Het is een onvoorwaardelijke daad van genade. God koos soeverein, vóór de grondlegging van de wereld, degenen die door Zijn genade gered zouden worden, entot bekering en geloof in Christus gebracht.
Arminianisme
Arminianen geloven dat Gods verkiezing afhankelijk is van Gods voorkennis. Dat wil zeggen dat God diegenen heeft verkozen van wie Hij van tevoren wist dat zij in Hem zouden geloven. De verkiezing is niet gebaseerd op de soevereine wil van God, maar uiteindelijk op de reactie van de mens op God.
Schriftelijke evaluatie
Johannes 3, Efeziërs 1 en Romeinen 9 leren duidelijk dat Gods verkiezing niet voorwaardelijk is, noch gebaseerd op enige reactie van de mens op God. Romeinen 9:16 zegt bijvoorbeeld Dus dan hangt [Gods doel van verkiezing] af... niet op de menselijke wil of inspanning, maar op God, die genade heeft.
Verder is het Arminiaanse begrip van voorkennis problematisch. Gods voorkennis van mensen is niet slechts passieve kennis over de beslissingen die mensen in de toekomst zouden nemen. Het is een actie die God van tevoren onderneemt. Dit is duidelijk, vooral uit Romeinen 8:29. God voorzag allen die uiteindelijk verheerlijkt zouden worden. Aangezien God alle dingen weet over alle mensen van alle tijden, moet dit meer betekenen danDit is een actieve voorkennis, die een bepaalde uitkomst bepaalt, namelijk redding.
De verzoening van Christus
Calvinisme
Calvinisten beweren dat Jezus' dood aan het kruis daadwerkelijk verzoening (of verzoening) bracht voor de zonde van allen die in Christus zouden vertrouwen. Dat wil zeggen dat Christus' verzoening volledig effectief was voor allen die geloven. De meeste calvinisten beweren dat de verzoening voldoende is voor allen, maar effectief voor alleen de uitverkorenen (d.w.z. effectief voor allen die in Christus geloven).
Arminianisme
Arminianen stellen dat Jezus' dood aan het kruis potentieel verzoenend was voor de zonde van de hele mensheid, maar alleen door geloof wordt toegepast op een individu. Zij die omkomen in ongeloof zullen dus gestraft worden voor hun eigen zonde, ook al heeft Christus voor hun zonde betaald. Voor hen die omkomen was de verzoening niet effectief.
Schriftelijke evaluatie
Jezus leerde dat de Goede Herder zijn leven geeft voor zijn schapen.
Er zijn veel passages die spreken over Gods liefde voor de wereld, en in 1 Johannes 2:2 staat dat Jezus de verzoening is voor de zonden van de hele wereld. Maar calvinisten betogen overtuigend dat deze passages niet suggereren dat Christus' verzoening voor alle personen zonder uitzondering is, maar voor alle mensen zonder onderscheid. Dat wil zeggen, dat Christus stierf voor de zonden van mensen uit alle naties enZijn verzoening is echter effectief in de zin dat zij daadwerkelijk de zonden van alle uitverkorenen bedekt.
De meeste calvinisten leren dat het evangelieaanbod werkelijk voor iedereen geldt, ook al is de verzoening in het bijzonder bestemd voor de uitverkorenen.
Grace
Calvinisme
Calvinisten stellen dat Gods reddende genade bij zijn uitverkorenen de weerstand overwint die inherent is aan de hele gevallen mensheid. Zij bedoelen niet dat God mensen schoppend en schreeuwend tegen hun wil tot zich toetrekt. Zij bedoelen dat God zodanig in iemands leven ingrijpt dat alle natuurlijke weerstand tegen God wordt overwonnen, zodat zij gewillig door geloof tot Hem komen.
Arminianisme
Arminianen verwerpen dit en dringen erop aan dat Gods genade kan worden weerstaan. Zij werpen tegen dat de calvinistische visie de mensheid reduceert tot robots zonder echte wil (d.w.z., zij beweren voor Vrije wil).
Schriftelijke evaluatie
De apostel Paulus schreef dat niemand zoekt God. (Romeinen 3:11). En Jezus leerde dat niemand tot geloof in Christus kan komen tenzij God hem trekt (Johannes 6:44). Verder zei Jezus dat iedereen die de Vader Hem geeft zal tot Hem komen Al deze passages en nog vele andere wijzen erop dat Gods genade inderdaad onweerstaanbaar is (in de zin zoals hierboven uitgelegd).
Volharding
Calvinisme
Calvinisten geloven dat alle ware christenen zullen volharden in hun geloof tot het einde toe. Zij zullen nooit ophouden te geloven. Calvinisten bevestigen dat God de uiteindelijke oorzaak is van deze volharding, en dat Hij vele middelen gebruikt (steun van het lichaam van Christus, het Woord van God dat gepredikt en bevestigd en geloofd wordt, waarschuwende passages in de Bijbel om niet af te vallen, enz.geloof tot het einde.
Arminianisme
Arminianen geloven dat een echte christen kan afvallen van Gods genade en daardoor uiteindelijk vergaat. John Wesley zei het zo: [een christen kan] " schipbreuk lijdt aan geloof en een goed geweten, zodat hij niet alleen vals, maar ook definitief ten onder gaat, zodat hij voor altijd verloren gaat. ."
Schriftelijke evaluatie
Hebreeën 3:14 zegt, Want wij zijn gekomen om in Christus te delen, als wij inderdaad ons oorspronkelijke vertrouwen tot het einde toe vasthouden. Dit betekent duidelijk dat als we niet ons oorspronkelijke vertrouwen vasthouden tot het einde, dan zijn we niet gekomen om te delen in Christus nu Iemand die werkelijk in Christus heeft gedeeld zal standhouden.
Bovendien wordt Romeinen 8:29-30 wel de "onbreekbare keten van de verlossing" genoemd, en het lijkt inderdaad een onbreekbare keten te zijn. De leer van de volharding wordt duidelijk bevestigd door de Schrift (deze passages en nog veel meer).
Conclusie
Er zijn veel krachtige en dwingende filosofische argumenten tegen het calvinisme. Maar het getuigenis van de Schrift is net zo krachtig en overtuigend ten gunste van het calvinisme. Meer bepaald zijn de Schriften krachtig en overtuigend in hun pleidooi voor een God die soeverein is over alle dingen, met inbegrip van de verlossing. Die God kiest uit om redenen in Zichzelf, en toont genade aan wie Hij genade wil tonen.
Die leer maakt de wil van de mens niet ongeldig, maar bevestigt alleen Gods wil als ultiem en beslissend voor de verlossing.
En uiteindelijk zouden christenen zich erover moeten verheugen dat dit zo is. Aan onszelf overgelaten - overgelaten aan onze "vrije wil" zou niemand van ons Christus kiezen, of Hem en Zijn evangelie als dwingend zien. Deze doctrines worden treffend genoemd; het zijn de doctrines van genade.
