Hebrew Vs Aramaic- (အဓိက ကွာခြားချက် ၅ ချက် သိထားသင့်သည်)

ဟေဗြဲနှင့် အာရမိတ်ဘာသာစကားများသည် ရှေးခေတ်က ညီအစ်မဘာသာစကားဖြစ်ပြီး နှစ်မျိုးစလုံးကို ယနေ့တိုင် ပြောဆိုနေကြဆဲဖြစ်သည်။ ခေတ်သစ် ဟီးဘရူးသည် အစ္စရေးလူမျိုး၏ တရားဝင်ဘာသာစကားဖြစ်ပြီး ဂျူးအမေရိကန်လူမျိုး ၂၂၀,၀၀၀ ခန့်ကလည်း ပြောဆိုကြသည်။ သမ္မာကျမ်းစာဟေဗြဲကို ကမ္ဘာတစ်ဝှမ်းရှိ ဂျူးအသိုင်းအဝိုင်းများတွင် ဆုတောင်းခြင်းနှင့် ကျမ်းချက်ဖတ်ရှုခြင်းအတွက် အသုံးပြုသည်။ အာရမိတ်ကို အီရန်၊ အီရတ်၊ ဆီးရီးယားနှင့် တူရကီတို့တွင် နေထိုင်သော ဂျူး ကာ့ဒ်များနှင့် အခြားအုပ်စုငယ်များက ပြောဆိုဆဲဖြစ်သည်။

အာရမိတ်နှင့် ဟေဗြဲ (အများစုမှာ ဟေဗြဲ) နှစ်မျိုးလုံးကို ဓမ္မဟောင်းနှင့် ဓမ္မသစ်ကျမ်းများတွင် အသုံးပြုခဲ့ပြီး ၎င်းတို့သည် ယနေ့တိုင် ပြောဆိုဆဲ အနောက်မြောက်ဆီးမိုက်ဘာသာစကား နှစ်ခုသာဖြစ်သည်။ ဤဘာသာစကားနှစ်ခု၏သမိုင်းကြောင်းကို စူးစမ်းလေ့လာကြည့်ကြစို့၊ ၎င်းတို့၏အလားသဏ္ဍာန်နှင့် ခြားနားချက်များကို နှိုင်းယှဉ်ကာ သမ္မာကျမ်းစာအတွက် ၎င်းတို့၏ပံ့ပိုးကူညီမှုများကို ရှာဖွေကြပါစို့။

ဟေဗြဲနှင့် အာရမိတ်သမိုင်း

ဟေဗြဲ သည် ဓမ္မဟောင်းကာလတွင် အစ္စရေးနှင့် ယုဒလူမျိုးများအသုံးပြုသော ဆီးမိုက်ဘာသာစကားဖြစ်သည်။ ခါနာန်ပြည်မှ တစ်ခုတည်းသောဘာသာစကားသည် ယနေ့တိုင်ပြောနေဆဲဖြစ်သည်။ ဟေဗြဲဘာသာစကားသည် ယနေ့ သန်းနှင့်ချီသော လူသန်းပေါင်းများစွာက အောင်မြင်စွာ ပြန်လည်ရှင်သန်ထမြောက်ပြီး ပြောဆိုသည့် တစ်ခုတည်းသောသေသေဘာသာစကားလည်းဖြစ်သည်။ သမ္မာကျမ်းစာတွင် ဟေဗြဲ ဟူသောစကားလုံးကို ဘာသာစကားအတွက် အသုံးမပြုသော်လည်း Yehudit ( ယုဒဘာသာစကား) သို့မဟုတ် səpaṯ Kəna'an ( ခါနန်ဘာသာစကား)။

ဟေဗြဲသည် ဘီစီ ၁၄၄၆ မှ ၅၈၆ ခုနှစ်ဝန်းကျင်အတွင်း အစ္စရေးနှင့် ယုဒလူမျိုးများ၏ ပြောဆိုသောဘာသာစကားဖြစ်ပြီး အစောပိုင်းနှစ်ပေါင်းရာနှင့်ချီသော အာဗြဟံခေတ်သို့ ပြန်လည်ရောက်ရှိသွားဖွယ်ရှိသည်။ ဟေဗြဲ၌သုံးသည်။သမ္မာကျမ်းစာကို Classical Hebrew သို့မဟုတ် Biblical Hebrew ဟုခေါ်သည်။

ဓမ္မဟောင်းကျမ်း၏ ကျမ်းပိုဒ်နှစ်ပိုဒ် ( မောရှေသီချင်း ထွက်မြောက်ရာကျမ်း 15 နှင့် ဒေဗောရသီချင်း တွင် တရားသူကြီးများ တရားသူကြီး 5 တွင်) ဟူ၍ ရေးထားသည်။ Archaic Biblical Hebrew ၊ Classical Hebrew၊ သို့သော် ကွဲပြားသည်မှာ King James Bible တွင်သုံးသော အင်္ဂလိပ်စကားသည် ယနေ့ကျွန်ုပ်တို့ ပြောဆိုရေးသားပုံနှင့် ကွဲပြားနေပါသည်။

ဗာဗုလုန်အင်ပါယာအတွင်းတွင်၊ အာရဗီနှင့်အနည်းငယ်တူသော Imperial Aramaic အက္ခရာကို လက်ခံကျင့်သုံးခဲ့ပြီး ခေတ်မီဟေဗြဲအက္ခရာသည် ဤအရေးအသားစနစ်မှဆင်းသက်လာသည် (အာရမိတ်နှင့်အလွန်ဆင်တူသည်)။ ထို့အပြင် ပြည်နှင်ဒဏ်ခံရသောကာလတွင်၊ ဟေဗြဲသည် ဂျူးလူမျိုးများ၏ဘာသာစကားအဖြစ် အာရမိတ်ကို စတင်အသုံးပြုခဲ့သည်။

Mishnaic Hebrew ကို ယေရုရှလင်မြို့ရှိ ဗိမာန်တော်ပျက်စီးပြီးနောက်နှင့် လာမည့်ရာစုနှစ်များအထိ အသုံးပြုခဲ့သည်။ ပင်လယ်သေကျမ်းလိပ်များ များသည် မစ်ရှနနစ် ဟေဗြဲဘာသာဖြင့် ဖြစ်သလို Mishnah နှင့် Tosefta (ဂျူးလူမျိုးများ၏ နှုတ်ထုံးဓလေ့နှင့် ဥပဒေ) အများစုသည် တာလမုဒ်တွင် ရှိသည်။

AD 200 မှ 400 အတွင်း တစ်ချိန်က တတိယဂျူး-ရောမစစ်ပွဲအပြီးတွင် ဟေဗြဲဘာသာစကားဖြင့် ဟေဗြဲဘာသာစကားဖြင့် သေဆုံးသွားခဲ့သည်။ ထိုအချိန်တွင်၊ အာရမိတ်နှင့် ဂရိဘာသာစကားကို အစ္စရေးနှင့် ဂျူးလူမျိုးစုများက ပြောဆိုကြသည်။ ဟေဗြဲဘာသာကို ဂျူးတရားဇရပ်များတွင် ဝတ်ပြုရာနေရာ၊ ဂျူးရဗ္ဗိများ၏ အရေးအသားများတွင်၊ ကဗျာနှင့် ဂျူးများကြားတွင် ကူးသန်းရောင်းဝယ်ရေးတွင် ဆက်လက်အသုံးပြုခဲ့ပြီး လက်တင်ဘာသာစကားကဲ့သို့ ဇွဲရှိရှိ၊စကားပြောတဲ့ဘာသာစကားမဟုတ်ပေမယ့်

၁၉ ရာစု၏ ဇီယွန်ဝါဒီလှုပ်ရှားမှုသည် အစ္စရေးပြည်တွင်းသို့ တွန်းအားပေးလာသကဲ့သို့၊ ဟေဗြဲဘာသာစကားသည် ၎င်းတို့၏ဘိုးဘွားမွေးရပ်မြေသို့ ပြန်လာခဲ့ကြသော ဂျူးလူမျိုးများ ပြောဆိုသော ဟေဗြဲဘာသာစကားအဖြစ် ပြန်လည်ရှင်သန်လာခဲ့သည်။ ယနေ့ခေတ်တွင် ကမ္ဘာတစ်ဝှမ်းရှိ လူကိုးသန်းကျော်က ခေတ်သစ်ဟေဗြဲဘာသာစကားကို ပြောဆိုကြသည်။

Aramaic သည် နှစ်ပေါင်း 3800 ကျော် ရှေးကျသော ဘာသာစကားလည်း ဖြစ်ပါသည်။ သမ္မာကျမ်းစာတွင် ရှေးခေတ် အာရံ သည် ဆီးရီးယားပြည်၏ အစိတ်အပိုင်းဖြစ်သည်။ အာရမိတ်ဘာသာစကားသည် ဒမတ်စကတ်၊ ဟာမတ်နှင့် အာပဒ်တို့တွင် အာရမစ်မြို့ပြပြည်နယ်များမှ မူလအစရှိသည်။ ထိုအချိန်က အက္ခရာသည် Phoenician အက္ခရာနှင့် ဆင်တူသည်။ ဆီးရီးယားနိုင်ငံ ပေါ်ပေါက်လာသည်နှင့်အမျှ အာရမီးယားနိုင်ငံများသည် ၎င်းတို့၏ ရုံးသုံးဘာသာစကားအဖြစ် သတ်မှတ်ပေးခဲ့သည်။

ကမ္ဘာဦးကျမ်း ၃၁ တွင်၊ ယာကုပ်သည် ယောက္ခမ လာဗန်နှင့် ပဋိညာဉ်ဖွဲ့နေပါသည်။ ကမ္ဘာဦး 31:47 တွင် “လာဗန်သည် ၎င်းကို ယာဂရသာဒုသ ဟုခေါ်ပြီး ယာကုပ်က ၎င်းကို ဂလိဒ် ဟုခေါ်သည်။ ၎င်းသည် တူညီသောနေရာအတွက် အာရမိတ်အမည်နှင့် ဟေဗြဲအမည်ကိုပေးသည်။ ဤအချက်က ဘိုးဘေးများ (အာဗြဟံ၊ ဣဇာက်၊ ယာကုပ်) သည် ဟာရန်တွင်နေထိုင်သော လာဗန်သည် အာရမိတ် (သို့မဟုတ် ရှုရိဘာသာစကား) ပြောနေချိန်တွင် ကျွန်ုပ်တို့သည် ဟေဗြဲ (ခါနာန်ဘာသာစကား) ဟုခေါ်သည့် စကားကို ပြောဆိုနေခြင်းဖြစ်ကြောင်း ဖော်ပြသည်။ ထင်ရှားသည်မှာ၊ ယာကုပ်သည် ဘာသာစကားနှစ်မျိုးဖြစ်သည်။

အာရှုရိအင်ပါယာသည် ယူဖရေးတီးမြစ်အနောက်ဘက်ရှိ နယ်မြေများကို သိမ်းပိုက်ပြီးနောက်၊ Tiglath-Pileser II (အာရှုရိဘုရင် ဘီစီ ၉၆၇ မှ ၉၃၅ ဘီစီ) မှ အာရမိတ်ကို အင်ပါယာ၏ဒုတိယတရားဝင်ဘာသာစကားအဖြစ် သတ်မှတ်ခဲ့သည်။ ပထမဆုံး Akkadian ဘာသာစကား။ နောက်တော့ ဒါရိယပ်စ် (ဘုရင်Achaemenid အင်ပါယာ၏ BC 522 မှ 486) သည် Akkadian ကို အဓိကဘာသာစကားအဖြစ် လက်ခံကျင့်သုံးခဲ့သည်။ ထို့ကြောင့်၊ အာရမိတ်ဘာသာစကားကို ကျယ်ပြောစွာ လွှမ်းခြုံထားသော ဧရိယာများကို အသုံးပြုပြီး နောက်ဆုံးတွင် အရှေ့နှင့် အနောက် ဒေသိယစကားအဖြစ် ကွဲထွက်သွားပြီး အသေးအဖွဲ ဒေသိယစကား အများအပြားကို ခွဲထွက်ခဲ့သည်။ အာရမိတ်ဘာသာစကားသည် အခြားသော အာရမိတ်ဘာသာစကားပြောသူများအတွက် နားမလည်နိုင်သော ကွဲပြားမှုများပါရှိသော ဘာသာစကား-မိသားစုတစ်ခုဖြစ်သည်။

ဘီစီ 330 တွင် Achaemenid အင်ပါယာသည် မဟာ Alexander the Great ထံ ကျရောက်သောအခါ လူတိုင်း ဂရိဘာသာစကားကို စတင်အသုံးပြုရမည်ဖြစ်ပါသည်။ သို့သော် လူအများစုသည် အာရမိတ်ကို ဆက်လက်ပြောဆိုကြသည်။

Talmud နှင့် Zohar အပါအဝင် အရေးပါသော ဂျူးစာများကို အာရမိတ်ဘာသာဖြင့် ရေးသားထားပြီး Kaddish ကဲ့သို့သော ထုံးတမ်းစဉ်လာများတွင် အသုံးပြုခဲ့သည်။ အာရမိကို yishivot (ရိုးရာဂျူးကျောင်းများ) တွင် Talmudic စကားရည်လုပွဲဘာသာစကားအဖြစ် အသုံးပြုခဲ့သည်။ ဂျူးအသိုက်အဝန်းများသည် များသောအားဖြင့် အာရမိတ်၏ အနောက်တိုင်းဘာသာစကားကို အသုံးပြုကြသည်။ ၎င်းကို ဧနောက်ကျမ်း (ဘီစီ ၁၇၀) နှင့် ဂျိုစီဖတ်စ်မှ ဂျူးစစ်ပွဲ တို့တွင် အသုံးပြုခဲ့သည်။

အစ္စလာမ္မစ်အာရပ်များသည် အရှေ့အလယ်ပိုင်းဒေသအများစုကို သိမ်းပိုက်လိုက်သောအခါ၊ မကြာမီတွင် အာရမိတ်ကို အာရဗီဖြင့် အစားထိုးခဲ့သည်။ Kabbalah-Jewish အရေးအသားများမှလွဲ၍ ၎င်းကို စာရေးသားဘာသာစကားအဖြစ် ပျောက်ကွယ်လုနီးပါးဖြစ်သော်လည်း ဝတ်ပြုရေးနှင့် လေ့လာရေးတွင် ဆက်လက်အသုံးပြုနေပါသည်။ အများစုမှာ ဂျူး၊ ခရစ်ယာန် ကာ့ဒ်များနှင့် အချို့သော မွတ်ဆလင်များက ယနေ့တိုင် ပြောဆိုနေကြဆဲဖြစ်ပြီး တစ်ခါတစ်ရံတွင် Modern Syriac ဟု ခေါ်ဆိုကြသည်။

အာရမိတ်ကို အဓိကအချိန်ကာလသုံးပိုင်းအဖြစ် ပိုင်းခြားထားသည်- Old Aramaic (AD 200 အထိ)၊ Middle Aramaic (AD 200 မှ 1200)၊နှင့် Modern Aramaic (AD 1200 မှ ယခု)။ Old Aramaic သည် Assyrian နှင့် Achaemenid အင်ပါယာများ လွှမ်းမိုးထားသော ဒေသများတွင် ဓမ္မဟောင်းခေတ်တွင် အသုံးပြုခဲ့သော အရာဖြစ်သည်။ Middle Aramaic သည် ရှေးခေတ် ဆီးရီးယား (Aramaic) ဘာသာစကားနှင့် AD 200 မှ ဂျူးများ အသုံးပြုခဲ့သော Babylonia Aramaic ၏ အသွင်ကူးပြောင်းမှုကို ရည်ညွှန်းသည်။ Modern Aramaic သည် Kurds နှင့် အခြားလူမျိုးများ အသုံးပြုသော ဘာသာစကားကို ရည်ညွှန်းသည်။

ဟီးဘရူးနှင့် အာရမိတ်အကြား တူညီမှုများ

ဟေဗြဲနှင့် အာရမိတ် နှစ်မျိုးစလုံးသည် အနောက်မြောက် ဆီးမိုက်ဘာသာစကားအုပ်စုတွင် ပါ၀င်သောကြောင့် ၎င်းတို့သည် တူညီသောဘာသာစကားမိသားစုတွင် ဖြစ်ကြသည်၊ စပိန်နှင့် အီတလီကဲ့သို့သော အရာများ တူညီသောဘာသာစကားမိသားစု။ နှစ်ခုလုံးကို Talmud တွင် Ktav Ashuri (Assyrian အရေးအသား) ဟုခေါ်သော အာရမိတ်အက္ခရာဖြင့် ရေးသားလေ့ရှိသော်လည်း ယနေ့တွင် Mandaic စာလုံးများ (Mandaeans)၊ Syriac (Levantine Christians) နှင့် အခြားသော ကွဲပြားမှုများလည်းရှိသည်။ ရှေးခေတ် ဟေဗြဲလူမျိုးတို့သည် Talmud တွင် da'atz ဟုခေါ်သော အဟောင်းအက္ခရာတစ်ခုကို အသုံးပြုခဲ့ပြီး ဗာဗုလုန်ပြည်နှင်ဒဏ်ခံရပြီးနောက် Ktay Ashuri ဇာတ်ညွှန်းကို စတင်အသုံးပြုခဲ့သည်။

နှစ်ခုစလုံးကို ညာမှဘယ်သို့ရေးပြီး ၎င်းတို့၏ အရေးအသားစနစ်နှစ်ခုလုံးတွင် စာလုံးအကြီး သို့မဟုတ် သရများမပါရှိပါ။

ဟေဗြဲနှင့် အာရမိတ်အကြား ကွာခြားချက်များ

များစွာ စကားလုံးများ၏ အစိတ်အပိုင်းများကို ကွဲပြားစွာစီစဉ်ထားသည်မှလွဲ၍ စကားလုံးများသည် သိသိသာသာဆင်တူပါသည်၊ ဥပမာအားဖြင့်၊ ဟေဗြဲတွင် စကားလုံး the bread သည် ha'lekhem ဖြစ်ပြီး၊ အာရမိတ်သည် lekhm'ah ဖြစ်သည်။ မုန့် အတွက် အမှန်တကယ် စကားလုံးကို သင်တွေ့မြင်ရသည်။( lekhem/lekhm ) သည် ဘာသာစကားနှစ်မျိုးလုံးနီးပါးတူညီပြီး the (ha or ah) သည် ဟေဗြဲဘာသာဖြင့် သွားသည်မှလွဲ၍ တူညီသည်၊ စကားလုံး၏ရှေ့တွင်၊ အာရမိတ်ဘာသာစကားဖြင့် ၎င်းသည် နောက်ကျောတွင်ရှိသည်။

နောက်ထပ်ဥပမာတစ်ခုမှာ tree ဟူသည်မှာ ဟေဗြဲဘာသာဖြင့် Ha'ilan နှင့် Aramaic တွင် ilan'ah ဖြစ်သည်။ သစ်ပင် ( ilan) ၏ အရင်းခံစကားလုံးသည် အတူတူပင်ဖြစ်ပါသည်။

ဟီဘရူးနှင့် အာရမိတ်စကားလုံးများစွာတွင် ဆင်တူသော်လည်း ဤဆင်တူသောစကားလုံးများကို ကွဲပြားစေသည့်အချက်မှာ ဗျည်းအက္ခရာပြောင်းခြင်းပင်ဖြစ်သည်။ ဥပမာ- ဟေဗြဲဘာသာဖြင့် ကြက်သွန်ဖြူ သည် ( shum ) ဖြစ်ပြီး အာရမိတ် ( tum [ah]) ; နှင်း သည် ဟေဗြဲဘာသာဖြင့် ( sheleg ) ဖြစ်ပြီး အာရမိတ်ဘာသာစကား ( Telg [ah])

ကျမ်းစာသည် မည်သည့်ဘာသာစကားဖြင့် ရေးသားထားသနည်း။ ?

ကျမ်းစာရေးသားခဲ့သည့် မူရင်းဘာသာစကားများမှာ ဟေဗြဲ၊ အာရမိတ်နှင့် ကိုနီဂရိတို့ဖြစ်သည်။

ဓမ္မဟောင်းကျမ်းအများစုကို ဂန္တဝင်ဟီဘရူး (Biblical Hebrew) မှလွဲ၍ အထက်တွင်ဖော်ပြထားသည့်အတိုင်း Archaic Biblical Hebrew ဖြင့်ရေးသားထားသော အပိုင်းနှစ်ပိုင်းနှင့် Aramaic ဖြင့်ရေးသားထားသော အပိုင်းနှစ်ပိုဒ်။

ဓမ္မဟောင်းကျမ်း၏ လေးပိုဒ်ကို အာရမိတ်ဘာသာဖြင့် ရေးသားခဲ့သည်-

• ဧဇရ ၄:၈ – ၆:၁၈။ ဤကျမ်းပိုဒ်သည် ပါရှန်းဧကရာဇ် အာတဇေရဇ်ထံ ရေးသောစာဖြင့် အစပြုကာ အာတဆာဇက်စ်မှ စာတစ်စောင်ဖြင့် အစပြုကာ ထိုနေ့ခေတ် သံတမန်ဘာသာစကားအဖြစ် အာရမိတ်ဘာသာစကားဖြင့် ရေးသားထားမည်ဖြစ်သည်။ အခန်း 5 တွင် ဒါရိမင်းကြီးထံ ရေးထားသောစာတစ်ခုရှိပြီး အခန်း 6 တွင် ဒါရိ၏တုံ့ပြန်မှုအတိုင်းအတာမှာ-ဤအရာအားလုံးကို မူလက အာရမိတ်ဘာသာဖြင့် ရေးသားခဲ့သည်မှာ ထင်ရှားပါသည်။ သို့ရာတွင်၊ ကျမ်းတတ်ဧဇရသည်လည်း အာရမိတ်ဘာသာစကားဖြင့် ဤကျမ်းပိုဒ်တွင် ဇာတ်ကြောင်းအချို့ကို ရေးသားခဲ့သည်—အာရမိတ်အသိပညာနှင့် စာလုံးများနှင့် စီရင်ထုံးများကို နားလည်နိုင်စွမ်းကို သရုပ်ပြခြင်းဖြစ်နိုင်သည်။
• ဧဇရ ၇:၁၂-၂၆။ ဤသည်မှာ အာတဇေရဇ်၏ အမိန့်တော်တစ်ခုဖြစ်ပြီး၊ ဧဇရက အာရမိတ်ဘာသာတွင် ရိုးရိုးရှင်းရှင်း ထည့်သွင်းရေးသားထားသည်။ ဧဇရသည် ဟေဗြဲနှင့် အာရမိတ်ဘာသာဖြင့် အပြန်ပြန်အလှန်လှန်ပြောဆိုပုံက ဘာသာစကားနှစ်မျိုးစလုံးကို မိမိနားလည်ရုံသာမက စာဖတ်သူများကိုလည်း ပြသသည်။
• ဒံယေလ ၂:၄-၇:၂၈။ ဤကျမ်းပိုဒ်တွင်၊ ဒံယေလသည် ခါလဒဲနှင့် ဘုရင်နေဗုခဒ်နေဇာတို့အကြား စကားစမြည်ပြောဆိုခြင်းဖြင့် အစပြု၍ ဆီးရီးယား (အာရမိတ်) ဖြင့် ပြောသည်ဟု ဆိုသောကြောင့် ထိုအချိန်တွင် သူသည် အာရမိတ်ဘာသာသို့ ပြောင်းကာ နေဗုခဒ်နေဇာ၏ အိပ်မက်ကို အနက်ပြန်ဆိုသည့် နောက်အခန်းအချို့တွင် အာရမိတ်ဘာသာဖြင့် ဆက်လက်ရေးသားခဲ့သည်။ နောက်ပိုင်းတွင် ခြင်္သေ့တွင်းထဲသို့ ပစ်ချခြင်းခံခဲ့ရသည်—ဤအဖြစ်အပျက်များအားလုံးကို အာရမိတ်ဘာသာစကားဖြင့် ဖြစ်ပျက်ခဲ့ခြင်းကြောင့်ဖြစ်သည်။ သို့သော် အခန်းကြီး ၇ သည် ဒံယေလတွင်ရှိသော ကြီးစွာသောပရောဖက်ပြုချက်ရူပါရုံဖြစ်ပြီး ၎င်းကို အာရမိတ်ဘာသာဖြင့်လည်း အံ့မခန်းမှတ်တမ်းတင်ထားသည်။
• ယေရမိ ၁၀:၁၁။ ဤသည်မှာ ယေရမိကျမ်းတစ်အုပ်လုံးတွင် အာရမိတ်ဘာသာဖြင့် တစ်ခုတည်းသောအခန်းဖြစ်သည်။ ကျမ်းပိုဒ်၏ နောက်ခံအကြောင်းအရာသည် ၎င်းတို့၏ မနာခံမှုကြောင့် နောင်တမရပါက မကြာမီ ပြည်နှင်ဒဏ်ခံရမည်ဖြစ်ကြောင်း ဂျူးများအား သတိပေးထားသည်။ ထို့ကြောင့် ယေရမိသည် ဟေဗြဲမှ အာရမိတ်သို့ ပြောင်းလဲသွားကြောင်း သတိပေးချက်ဖြစ်ပေမည်။အဝေးရောက်ချိန်မှာ ဘာသာစကား။ အာရမိတ်စကားတွင် စကားလုံးအစီအစဥ်၊ ကာရန်အသံများနှင့် စကားလုံးကစားခြင်းကြောင့် လေးနက်သည်ဟု အချို့က မှတ်ချက်ချကြသည်။ အာရမိတ်ဘာသာစကားဖြင့် ကဗျာအမျိုးအစားတစ်ခုသို့ ပြောင်းခြင်းသည် လူအများ၏အာရုံကို ဖမ်းစားနိုင်သောနည်းလမ်းတစ်ခု ဖြစ်နိုင်သည်။

ယခင်က ဂရိလူမျိုး အလက်ဇန္ဒား၏ အောင်ပွဲကြောင့် အရှေ့အလယ်ပိုင်း (နှင့် ပြင်ပ) အများစုတွင် ပြောဆိုခဲ့သော Koine ဂရိဘာသာဖြင့် ဓမ္မသစ်ကျမ်းကို ရေးသားထားသည်။ အများစုမှာ ယေရှုက အာရမိတ်ဘာသာစကားဖြင့် ပြောဆိုသည့် စာကြောင်းအနည်းငယ်လည်း ရှိပါသည်။

ယေရှုသည် မည်သည့်ဘာသာစကားကို ပြောသနည်း။

ယေရှုသည် ဘာသာစကားပေါင်းစုံရှိခဲ့သည်။ သူ့ခေတ်က စာပေဘာသာစကားဖြစ်လို့ ဂရိကို သူသိလိမ့်မယ်။ တပည့်တော်များ (တံငါသည်ယောဟန်နှင့် ပေတရုတို့ပင်) ခရစ်ဝင်ကျမ်းများနှင့် ကျမ်းစာများကို ရေးသားခဲ့သော ဘာသာစကားဖြစ်သောကြောင့် ဂရိကိုသိပြီး သူတို့၏စာအုပ်များကိုဖတ်နေသူများသည် ဂရိကိုသိပါက၊ ယေရှုသည် အလွန်လူသိများပြီး အသုံးပြုမည်မှာ ထင်ရှားပါသည်။ ၎င်းကိုလည်း အသုံးပြုခဲ့သည်။

ယေရှုသည်လည်း အာရမိတ်ဘာသာစကားဖြင့် မိန့်ဆိုခဲ့သည်။ ထိုသို့ပြုသောအခါ၊ ခရစ်ဝင်ကျမ်းရေးသူသည် ဂရိဘာသာဖြင့် အဓိပ္ပာယ်ပြန်ဆိုခဲ့သည်။ ဥပမာအားဖြင့်၊ ယေရှုသည် သေလွန်သောမိန်းကလေးအား စကားပြောသောအခါ၊ “Talitha cum” ဟုအဓိပ္ပာယ်ရသော 'ကလေးမလေး၊ ထလော့။ စကားစုများ မှာ မာကု ၇:၃၄၊ မာကု ၁၄:၃၆၊ မာကု ၁၄:၃၆၊ မဿဲ ၅:၂၂၊ ယောဟန် ၂၀:၁၆ နှင့် မဿဲ ၂၇:၄၆ တို့ ဖြစ်သည်။ ဤနောက်ဆုံးသူကား ကားတိုင်ပေါ်၌ သခင်ယေရှုအား ဘုရားသခင်အား အော်ဟစ်ခဲ့သည်။ အာရမိတ်ဘာသာဖြင့် ပြုလုပ်ခဲ့သည်။

ယေရှုသည်လည်း ဟေဗြဲဘာသာစကားကို ဖတ်ရှုနိုင်ပြီး ဖြစ်နိုင်သည်။ လုကာ၌4:16-21၊ သူသည် ထ၍ ဟေဗြဲဘာသာဖြင့် ဟေရှာယထံမှ ဖတ်ကြားခဲ့သည်။ ကိုယ်တော်သည် ကျမ်းတတ်များနှင့် ဖာရိရှဲများကို အကြိမ်ကြိမ်မေးမြန်းခဲ့သည်– “သင်သည် . . ” ထို့နောက် ဓမ္မဟောင်းကျမ်းပိုဒ်ကို ကိုးကားသည်။

နိဂုံးချုပ်

ဟီးဘရူးနှင့် အာရမိတ်တို့သည် ကမ္ဘာပေါ်တွင် သက်ရှိသက်အရှည်ဆုံးဘာသာစကားနှစ်ခုဖြစ်သည်။ ဤဘာသာစကားများသည် ဘိုးဘေးများ၊ ပရောဖက်များနှင့် ဓမ္မဟောင်းကျမ်းများတွင် သူတော်စင်များ ပြောဆိုခဲ့ကြသည့် ဘာသာစကားများဖြစ်ပြီး၊ သမ္မာကျမ်းစာကို ရေးသားရာတွင်၊ ကိုယ်တော်၏မြေကြီးအသက်တာတွင် ယေရှုအသုံးပြုခဲ့သည့် ဘာသာစကားများဖြစ်သည်။ ဤညီအစ်မဘာသာစကားများသည် ကမ္ဘာကြီးကို မည်သို့ကြွယ်ဝစေခဲ့သနည်း။